CREATIEF-ACHTIG

Onlangs sprak Dorothéé tot me : " je bent zo creatief-achtig ".
Ik vond het een aandoenlijk compliment. Een half verliefde blik richting mijn kanis.
Het kan erger. Het kan véél erger...
Zoals die keer toen ik met mijn puberale kop vol zorgen tegen een paal liep. En toch...
De passanten lachten hartelijk. Ik had niet het gevoel dat ze leedvermaak hadden met mijn
'accidentje'. Het was eerder een hartverwarmende ontvangst van een verwarde tiener die zijn debuut in het standup-comedycircuit nog moest maken.
Een aantal jaren later was het zover. Le Bal Infernal, Gent. Nu tien jaar geleden.
Een niet geringe opkomst en héél wat verontwaardigde blikken. Ik entertainde een kwartier lang een mooi en jong publiek dat anno 2001 een dergelijk visueel grappenfestijn nog niet eerder had beleefd. Ik was toen Kurt Met Peren, van Dandy Davy was nog geen sprake. Ik had mijn
assistente Snorry Gustaffsson genoemd. Hier en daar kwamen mensen niet meer bij van het lachten. Anderen vonden er niks aan...
" Neo-dadaïstische onzin " , zo omschreef het toen veelbelovende Neveneffect Lieven Scheire mijn act.
Tien jaar later bevind ik me vaak te Houthulst, 'het startpunt van de Westhoek', zoals ik het on-
ooglijke dorpje wel eens noem.
Vanavond staat een feelgoodprogramma op, terwijl de herfstkou zegeviert.
'Bouwen aan het geluk' , heet het ding.
Feelgoodtelevisie. Ik word er moedeloos van. Ik vind het niet creatief-achtig.

(dv)