vrijdag 30 maart 2012

maandag 19 maart 2012

Ambitie

Het ziet er dan toch niet naar uit dat ik kom te overlijden op 1 april, de dag waar menig manmens
een stijve krijgt van een Belgische overwinnaar van 'Vlaanderens mooiste'. Ik kijk er al naar uit, zij het met enige tegenzin. Het zit zo : ik heb dan ook geen enkele verwachting of ambitie meer in mijn leven. Het leven uitzitten met af en toe een vage glimlach na deugddoende soloseks, méér zit er niet in.
Of het tij nog kan keren ? Kan best. Hopen hoop, mompel ik wel eens tot vervelens toe. En als ik al wat ambitie heb in mijn leven wens ik diegenen die nodeloos afzien hopen hoop toe. En het is van harte.
Dat ik af en toe nog onder de mensen kom, mag geen verrassing heten. Ik ben al bij al een sociaal, meegaande manmens met hopen begrip en empathie. Maar laat mij 's zondags met rust -
ik wil in mijn eentje het martelaarschap dragen. De onzalige zondag : een kwaal die niet meer te
genezen valt. Onomkeerbaar, zoals het stugge leven dat ik leid. Met als enige verstrooiing de meisjes, en het liefst meisjes die kunstwetenschappen studeren zoals Tamara uit 'Blokken'. Een vrouwmensje dat nog naïef en onbezonnen door het leven huppelt als een hinde, en met de mopjes van Ben Crabbé lacht.
Wat was mijn studententijd toch een lichtpunt in mijn carrière als dolende ziel. De zon scheen tien keer feller dan nu en ik was nog niet toe aan die verrekte pillen. Nu, het was niet allemaal rozegeur en maneschijn : de love of my life verliet mij in 2004 en schonk mij als troost de zo voorspelbare post break-up sex. " Alles is voorbij ", schreeuwde ik het uit.
Nu, bijna tien jaar later blijf ik erbij dat alles voorbij is en dààrom dat ik - wars van ambitie het leven gewoon zal uitzitten. Met af en toe een vrolijk Tamaraatje uit 'Blokken' in mijn gedachten...

(dv)