vrijdag 30 september 2011

Flarden tijdloze 1000

471 - Untitled 1 (Vaka)
Sigur Ros

donderdag 29 september 2011

Dubuffet, de propagandist van de term Art Brut pt. 2



Vanop een afstand...

Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf

Ben ik een roste seut,
ben ik een hoogblonde del

Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf

Ben ik mayonaise
ben ik een sausje Bechamel

Ben ik mezelf
Ben ik someone else

Ben ik de hemel
ben ik de hel

Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf

Ben ik Clint Eastwood
ben ik Willem Tell

Ben ik te laat
ben ik te snel

Ben ik vel over been
ben ik been over vel

Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf

Ben ik een roste seut
ben ik een hoogblonde del

Ben ik te passief
ben ik te fel

Ben ik Dandy
ben ik Davy Marcel

(dv)

donderdag 22 september 2011

Een kleinigheidje

" Schep orde en regelmaat in je leven, zodat je agressief en verrassend kan zijn in je werk. Zoiets ? Van Gustave Flaubert ? Check. Orde en regelmaat ? Hmmmm, ik schipper vaak tussen chaos en georkestreerde waanzin, of is het georkestreerde chaos en waanzin ? Geen flauw benul,
laat me gerust ! "
" Ach, laat je nachtrust er niet te sterk door beïnvloeden ", sprak Linde, mijn psychotherapeute, tot mij en alras huppelde ik van haar kabinet naar de eerste de beste kroeg.
" Een kroegtijger ben ik ", las ik in Humo in het interview met de ravissante Nederlandse cabaretière Katinka Polderman. Kachel maar door, slet, dacht ik.

Wat zou ik allemaal te vertellen hebben mochten die van Humo mij interviewen ?
Alles en niets. Ofwel zou ik zwijgen of zou ik zoveel praatjes verkopen dat ik de vragen van mijn
interviewer zou dwarsbomen. " Ik ben niét gelukkig ", zou ik er zéker uitflappen. Het zou ervan
afhangen in welke mood ik was. " I'm your moodswing baby, bitch ! " Alsook, " ik ben een kroegtijger " ...

Donkere wolken pakten zich samen toen ik dat schrijven beleefde en neerpende.
Géén idee wat ik de interviewer zou vertellen...
Géén al te grootse dingen, dacht ik... Of wél ? " De weirelt is plukkevort ! " probeerde ik in mijn
streekdialect. " De wereld : een hel ! " " Orde en regelmaat : mijn reet ! "
Of op zachtere toon : " ik koester een warm verlangen naar genegenheid en liefde... " Jà !
" De wereld is een aangename plek om te vertoeven en ... " Niks van !

Ik zou, zeker als het een journalist van het vrouwelijke geslacht betrof, mijn gitaar ter hand nemen en een schaamteloos liedje over gebroken harten ten berde brengen. Sensationeel liefdesverdriet verpakt in allesomvattende leegte én meligheid. Of andersom ?

Ach, laat me maar eerst interviewen door een lokaal krantje. De Boskrant, het driemaandelijks
prachtblad van Houthulst.
Als ze langs zouden komen, zou ik hen een koffietje presenteren en van wal steken met mijn vroegste jeugdherinneringen in Houthulst.
" Mijnheer, mevrouw, wenst u naast een koffietje een kleinigheidje ? Een Leo ? Een zachte galet ? "

(dv)

woensdag 21 september 2011

vrijdag 16 september 2011

Gustave Flaubert

" Schep regelmaat en orde in je leven, zodat je in je werk agressief en verrassend kunt zijn "

woensdag 14 september 2011

Een behouden thuiskomst

Ik bevind me in de bus richting Houthulst., mijn dierbare woonplaats én meditatiecentrum.
Mijn roots, mijn territorium, daar waar mijn licht cynisme is uit ontsproten. Mijn schrijftafel, mijn drie akoestische gitaren, mijn partyoutfits die ik nooit draag, omdat er simpelweg geen redenen zijn om te feesten.
Het Leven, een feest ? Neen, dankuwel ! Op zijn best is Het Leven een vaag boeiend iets dat, zeker in mijn leefwereld, niet uitnodigt tot feesten.

Ondertussen in de bus gaat het gekakel en gekwetter van de schoolgaande tieners onverminderd verder. Maar het is opvallend draaglijk. Ik neem het hen niet eens kwalijk dat ze stinken, lelijk en dom zijn. Ik benijd hen zelfs. Hun levenslust, hun optimisme, hun naïviteit :
pràchtig !
Vrij van zorgen, niet denkend aan morgen, verslingerd aan actiehelden en sitcoms.
Ver weg van het feestgedruis aan de Gentse Vlasmarkt waar ik mijn beste tijd heb gekend.
Verzwolgen door de massa, maar uitblinkend in persoonlijkheid.
Nu, vijf jaar later ben ik echter een schim van dat genotszoekende creatuur.
Bevend, misselijk van angst, mààr mét hopen hoop reis ik door de Westhoek. Liefst alleen en
anoniem en ... per bus. De schoolgaande jeugd mag mee met mij. Ik wens hen een behouden
thuiskomst toe.
(dv)

dinsdag 13 september 2011

donderdag 8 september 2011

Excitement in de morgenstond

Ik ben géén muziekjournalist en zal het ook nooit worden. Ik ambiëer andere dingen. Zoals het schrijven van een weemoedige popsong of een tekening maken van, wat ik zelf noem, een kruising tussen een totempaal en een gezichtenpaleis.
Wekelijks schrijf ik ook een column, een cursiefje zo je wil, over wat me bezighoudt.

Nadat ik die dinsdagmorgen uit het kabinet van Linde, mijn psychotherapeute, stapte, bladerde ik wat in de verse Humo. Tot mijn grote vreugde stond er een dossiertje in over 20 jaar 'Nevermind', de doorbraakplaat van de toonaangevende grungeband Nirvana.
Mijn ochtendhumeur bleek al snel als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Ik begon te mijmeren...

Het was 1995. 'Monster', het fel ondergewaardeerde rockalbum van R.E.M. schalde door de boxen. 'Circus envy' stond op. " Put pepper in my coffee, I forgot to bark on command " , keelde Michael Stipe door een laag of vier distortion en feedback. Ik had nog cassetjes liggen van Nirvana's 'Unplugged in New York' , 'In utero' en ... 'Nevermind' . De eerste twee had ik al grijsgedraaid, die laatste diende nog ontdekt te worden.

Ik was een laatbloeier in de rock'n'roll, kende de mij nu zo typerende weemoed nog niet en geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om over het fenomeen meisjes te fantaseren.
Neen, vanaf '95 besloot ik mijn hart aan Nirvana te verpanden ; aan 'Nevermind' zeker, al vond ik 'In utero' nog beter. Ik kon het toen niet echt onder woorden brengen wat ik zo fantastisch vond aan Seatlle's finest. Nu, 16 jaar later krijg ik er een beter zicht op.
Cobain's authenticiteit ! De passie ! De anti-glamour ! Maar ook, de twijfels van een gekwelde frontman die lak had aan succes en zijn oerschreeuw maakten en maken nog steeds een diepe indruk op mij.

Nirvana heeft geschiedenis geschreven. Geen enkele rockband nà hen heeft het klaargespeeld om dezelfde authenticiteit uit te dragen. Niemand zal er ooit in slagen om ook maar in de buurt te komen van Cobain's zeggingskracht. Einde mijmering...

Ik bestelde een verwenkoffie en stak een sigaret op. Verwend ventje, dacht ik. Mààr : ik had iets te vieren. Officieel 20, voor mij 16 jaar 'Nevermind'. Excitement in de morgenstond, de smaak van voortreffelijke koffie in mijn mond...
(dv)

donderdag 1 september 2011

Linde

" Dorien straalt altijd. Ik vraag me af waar die constante gelukzaligheid vandaan komt. Ik kan daar nachten van wakker liggen. Echt waar ", sprak ik tot Linde, mijn psychotherapeute.
Het uurtje was om. Ik groette Linde en ging met een verlicht brein naar huis. Althans, dat maakte ik mezelf wijs. Eens terug thuis begon ik me suf te piekeren en rookte de ene na de andere sigaret.
Roken is meer dan wat genot. Het is een levensstijl. Ik fantaseerde hoe Linde de post-coïtale sigaret oprookte. Het was een prettige, gedenkwaardige fantasie...
Ik mocht haar wel. Ze is net als ik een prille én rijpe dertiger mààr dan met een gestructureerde gedachtegang.
Ik dacht...misschien moet ik wel een boek schrijven. Maar waar zou dat boek in godsnaam over handelen ? Eens denken... In de culinaire slash science-fiction-sfeer : 'Paté met slagroom anno 2047 '. De titel had ik al, nu nog de inhoud. Ik zou ook een psychologisch drama kunnen schrijven, 'Zielknijper De Vorte Psy en de Temesta's ' of soft-erotiek : ' Trutalie met een wandelstok in haar gleuf ' ... Ach wat zou het ? Wat had dit te betekenen ?
Het was avond. Ik had alweer een vrij nutteloze dag achter de rug.
Ik stelde me voor : nog 31 jaar op deze planeet rondhossen, denken, schrijven en bij tijd en wijle een werkje opknappen. Het zag er niet slecht uit. En elke week is er het sessieuurtje bij Linde...
(dv)