vrijdag 24 februari 2012

Donkerzwart

All my friends are dying... En wat dan nog ? Alsof IK het fenomeen verdriet niet ken.
Ik hàd huiscartoonist van Humo kunnen worden. En wat had dàt opgeleverd ? My fifteen minutes of fame ? Ik laat het na ; tonnen ambitie, maar geen doorzettingsvermogen.
En toch... Toch zijn er bakken hoop - wars van talent ben ik de next best thing, maar niemand die op me wacht.
Ik wil het niet erger voorstellen dan het is. De lente is in aantocht en mijn agenda voor maart blijkt al aardig gevuld. Met contacten en afspraken. Géén sollicitatiegesprekken, nee. Mijn contacten beperken zich tot roken, pintelieren en bullshit verkopen : ik wil het tijdens de maartse grillen niet over werk hebben of het gebrek er aan.
2012 wordt een dubbeltje op zijn kant. Succes en roem én een rokerslong of twee. Vechten zal ik als David tegen Goliath en ik zàl de strijd winnen. Zij heeft de zon in mijn hart gestolen, maar breken doet de motor van mijn corpus niet. Ergens las ik - was het in de Story of in een kwaliteitskrant - dat je kan sterven aan verdriet. Een letterlijk gebroken hart.

Uiteindelijk wordt het mij ook fataal. Alleen is de geijkte vraag : wanneer ? Morgen ? De dag van de Ronde van Vlaanderen ? 2013 ? Of ergens in de herfst van mijn leven ? Benieuwd of ik dan nog een halve stijve kan krijgen van thuisverpleegster Rita en de animatie van het leven me nog bevalt. Animatie - wàt een kutwoord ! Maar erger kan nog : ambiance ! Geen gebrek er aan op de kijkbuis waar menigeen er een lap op geeft of er voor gaat. Ik ben ooit - we schrijven het 'magische' jaar 2006 - wel eens gesignaleerd in Gent als dolgedraaid feestnummer, maar dan zonder de bijhorende feestneus. Mijn blik altijd richting essentie : de jonkvrouwen...

Benieuwd wie of wat in 2012 mijn hart zal breken : Dying Delilah of de diagnose van terminale longkanker. Eigenzinnige jongen, die DD, met als enige constante de beide voetjes ietwat zwevend boven de grond. Of de roze wolkjes die eigenlijk donkerzwart kleuren.

(dv)

woensdag 1 februari 2012

De week van Kat...

Dit is Kat Dennings !

Sigaretten en Kat Steppe

Helemaal ondersteboven van de verschijning van Mens Van Der Lindens eega Kat Steppe : zo ben ik de dag gestart. Een hele dag heb ik geen hap door mijn keel gekregen, maar ik maal er niet om.
Ik vraag me af of Kat bij tijd en wijle aan sigaretjes lurkt of sleurt. Als ze al rookt, dan vermoed ik dat ze lurkt, dit in tegenstelling tot mijzelve. Ik sleur vooralsnog aan de kankerstokken. En het is de laatste tijd niet meer van harte. Roken is geen prioriteit meer in mijn nu goed georganiseerde leven.
Steeds vaker schrik op van het beeld van een rijpe dertiger die in zijn sterfbed onsmakelijke slijmen ophoest en langzaam maar pijnlijk ten onder gaat aan het K-woord. 2012 staat niet voor niets in het teken van de algehele gezondheid. En van vitaliteit, een eigenschap die me de laatste jaren echter vreemd is.
Waar is de gretige scholier die vanop 30 meter afstand een pegel in de kruising trapte ? Jawél, als bepalende en aanvallende middenvelder kon ik een aardig partijtje voetballen. Ik ben het nog niet verleerd, maar met mijn huidige conditie kan ik nog geen kilometer fietsen zonder overvloedig na te hijgen.
Mijn zangstem wordt er gelukkig beter op. Parlando, it is maar wie naar Cash, Hazlewood of Lou Reed luistert, merkt de charme op; een charme waar ik nog hard voor moet werken. Ik ben géén geboren zanger. In het zesde leerjaar kreeg ik een schamele 6 op 10 voor mijn zangkunsten. Middelmatig, grijs, onopvallend...waren de vrij vernietigende commentaren van de meester.

Ik zit me vaker dan me lief is af te vragen welke nieuwe gewoonte ik me zal aanleren in plaats van het sleuren aan sigaretten op de dag dat het officieel is : DD gestopt met roken ! Het zou voorpaginanieuws mogen zijn. DD en de sigaret : voorgoed voorbij !

Hoe door het leven te gaan zonder sigaretten ? Een vraag die ik eerder betreur, eerlijk gezegd. Mààr 2012 : het jaar van de gezondheid en vitaliteit.
Vitaal word ik als ik Kat Steppe zie. Morgen sla ik geen maaltijden meer over. Méér nog : ik eet én in de ochtend én in de middag én 's avonds een slaatje. En als tussendoortjes lurk ik aan mijn sigaretten...

(dv)