Een nieuwe lente...

Het kwam me voor dat ik terug behoorlijk angstig was in die vermaledijde bibliotheek te Roeselare, de stad waar ik geboren ben. Het is er nochtans fijn toeven in dat nieuwbakken Kenniscentrum.
Je ontmoet er youngsters die de schooltaak van de dag afwerken, ouderen die snuisteren in de Financieel-Economische Tijd (wie zijn die mensen ?) en een stuk of wat literatuurfanaten die hun heil zoeken in thrillers, drama's of familiekronieken. Ikzelf pluk de dag in de bib. Een taart met koffie pik ik mee alsook de altijd onverantwoord interessante De Standaard met haar schitterende weekendbijlage. Ik las in een interview met Admiral Freebee Charles Bukowski's grafschrift 'Don't try ' . Ik als voormalige uitdager, try-outer avant-la-lettre was geschokt. Het beetje lente dat ik toen voelde, verdween als sneeuw voor de zon en de herfstdepressie lag terug op de loer.
Ziedaar de avonturen van een niet zo modale Jan Modaal in een -en dat méén ik - schitterende bibliotheek te Roeselare.
Hoe die verdomde avond op mijn rommelige studio nog door te brengen ? Vanzelfsprekend peinzend tot het pijn doet. Een nieuwe lente is aangebroken, maar zelf lig ik nog overhoop met dat herfst-grijze
gevoel in de leden. Een nieuwe lente, écht ? Duizend terrassen in Rome ? Ik weet het nog niet. Het liefst toer ik onopvallend en niet vrij van angst rond door stoffige boeken van dode schrijvers die me met strenge blik aankijken alsof ik een minkukel ben. Verwarrende tijden, maar ook die brengt (dv) met graagte door...


(dv)