Altijd De Dood

Mijn beste momenten heb ik vaak aan één of ander station, bij voorkeur dat van Brugge alwaar
ik me vorige zaterdag bevond, omstreeks 18u.56. Ik stond aan de in-en uitgang van het station.
Ontsnapte niet aan mijn aandacht slash gezichtsveld : een gothic-girl !

Binnen de minuut was ik er van overtuigd dat dit jeugdig meisje mijn volgende gesprekspartner
zou zijn. Zo geschiedde... We praatten honderduit. Over kunst, Gunter Lamoot, Villabota en de
dingen des levens. Opmerkelijk : ze had dezelfde initialen als ik : DD.
Even opmerkelijk : we leken elkaar te kennen uit een vorig leven. Ik noemde haar Koningin Van
De Nacht . Zij toverde een ietwat originelere bijnaam voor mij uit haar gothic-hoed : Herfst-Venetiaans-Blonde-God.

Na tien minuten praatjes hielden we ermee op. Zij had sociale verplichtingen in Gent, ik en mijn
ravissante vriendin gingen naar de Rauwe Kloten van Gunter Lamoot.
Buikkrampen van het lachen, gieren en ei zo na brullen.
DD is klaar voor de intrede van de herfst waar diepe weemoed en lichte vrolijkheid elkaar ont-
moeten.

De Dood, Altijd De Dood die me probeert klein te krijgen tijdens dit prachtige seizoen, is voor de
31ste keer op rij Privé-Vijand nummer 1 .
Ik zal Hem groeten en zelfs de hand schudden. Met de Dood spot je niet... Laat staan dat je Hem
onderspuugt. Ook al ben je Herfst-Venetiaans-Blonde-God...

(dd)