maandag 24 september 2012

HERFSTGEIL

In de herfst ligt de onschuld geborgen. Studenten en studentinnekes die een vers pak aantrekken om straks te schitteren op de schoolbanken, op de dansvloer en in hun o' zo gerieflijke studio.
Nieuwe horizonten verkennen, alternatieve wegen bewandelen, hun vers gekapte haartooi laten bewonderen, revoluties ontketenen... Het heeft allemaal iets onschuldigs, iets ondeugends.
Hoort er ook bij : de weerbarstige puberteit van zich af schudden als betrof het vuiligheid  inclusief de acné en de slechte adem. Want herademen in Gent, Brussel, Leuven, Antwerpen of Kortrijk betekent ook ver-ademing. De eerste joint, de eerste bedpartner, het gestoei, geflirt, gefladder, geflaneer en zoveel méér.
In de herfst ligt ook de schoonheid geborgen. De schoonheid van excessen, liefde, seks en de zelfgefabriceerde stoofpot. Met wat schroom en een zekere gêne maar àltijd op moeders wijze.
Niks is schoner dan in de lente van je leven de herfst van je leven te beleven.

Ikzelf ben in mijn nopjes. Heb een klare kijk op de wereld door een herfstbril met de soms wat roestige montuur, maar altijd helder. En natuurlijk heb ik die blosjes op mijn wangen waarvan elk
vrouwmens geil van wordt.

(dv)

donderdag 6 september 2012

TIENERDROOM

Wat was mijn ultieme droom als tiener ? Dat vroeg ik me die dag af toen ik alweder de bus op moest met die verrekte schoolkinderen. Ik wou, zo dacht ik, profvoetballer worden. Geen idee naar wie ik het meest opkeek indertijd, maar de wat schokschouderende en vliegensvlugge Josip Weber beviel mij wel. Hij leek een geseling voor de tegenstand die naar adem moest happen toen Josip zijn duivels ontbond.
Ik heb altijd een zwak gehad voor de wat minder knappe mensen met een karakteristieke kop, zo ook voor Weber.
Ik heb mij 18 jaar lang het lelijke eendje van de klas gevoeld. Ik had acné, een beugel, was wat magertjes, droeg een joekel van een bril en had natuurlijk die ellendige roste kop die vaak op hoongelach werd getrakteerd. Ze waren niet mals voor me, mijn medeleerlingen. Als verweermiddel maakte ik gebruik van mijn gevoel voor humor die in de klas van '95 vrij legendarisch was. Ik imiteerde met succes typetjes als Kamiel Spiessens en Jimmy B. Ook het typetje Bart Peeters had ik vrijwel onmiddellijk onder de knie. De tics, het stotteren had ik van nature. Ze onderstreepten mijn onzekerheid. Maar eens op het podium werd die bliksemsnel omgetoverd tot een performance grand cru.
Ook op het voetbalveld toonde ik af en toe mijn kunsten en bleef dromen van een grote sportcarrière.
Toen ik echter vaker dan me lief was op de reservenbank belandde, stortte mijn wereld gedeeltelijk in. Wég tienerdroom.
Ging ik dan later de kost verdienen als imitator ... ? Als schoenlapper ? Landbouwer ? Salesmanager ? Ik had geen flauw idee, maar wég was de voetbalcarrière...

Toen, die dag op de bus, dat tientallen tienerdromen tegen mij aanschurkten, besefte ik : ik moet jongeren opleiden tot het entertainen der mensen. Met mijn 17 jaar ervaring moet me dat wel lukken. Tot ik besefte dat ik zélf nog voor vuurwerk kon zorgen in de wereld van het entertainment. Misschien wél met Het Geschreven Woord. Niet enkel voor intellectuelen maar ook voor Het Volk.

U ziet, dit wordt het najaar van eenvoudig maar teder volksproza dat mensen van divers pluimage zal doen terugdenken aan hun wàre tienerdroom.


(dv)