dinsdag 26 november 2013

Voorwoord, jaaroverzicht 2013: 2069

Kunnen de mensen nog wel schrijven, vraag ik me bij tijd en wijle af in deze haastige Twittertijden.
Niet dat ik me veel afvraag de laatste tijden, heden is het aftellen geblazen naar kerst en nieuw, en dat maakt mijn vraag of de mensen überhaupt nog wel kunnen schrijven geheel overbodig.
Of het een goed jaar is geweest, vraag ik me wél af . Hangt ervan af hoe de wind zat : nu eens stil en afzijdig dan weer stormachtig en angstaanjagend. Want wie zonder Angst leeft, is niet menselijk.
Met andere woorden : niks nieuws onder de zon. Géén nieuwe Liefde met Evelyn, Anneke of Maité, géén ijzersterke verhalen, geen wereldschokkende veranderingen. En laat dat net nu de sterkte van 2013 zijn. Dat alles bij het oude bleef. Géén jaar om snel te vergeten. Het jaar van de heropbouw, en gebouwd werd er, tegen de sterren op zelfs. Het bouwen aan geluk voorop, dat nog duurt tot 2069, het jaar waar een stokoude en uitgebluste Hanne Decoutere mijn overlijden zal bekendmaken. Of dat vooraan het journaal zal zitten hangt af van de mate waarin de heropbouw succes zal hebben gekend.

Ach, ik word een voetnootje der menselijke historie met hier en daar een Evelyntje en een Maitéétje, maar zonder uitzonderlijk bestaan. Dat belooft voor mijn nakend jaaroverzicht dat binnen een aantal weken wordt gepubliceerd. Ik hef alvast mijn RodenbachVintageglas. Mee-heffen, of schrijf je dat zonder -teken????, is de boodschap. Nu dat de jolige slash treurige Brusselmans, wie ik hoog acht, de deerne van zijn leven heeft gevonden, zijn Magnifiek Meisje, zal DD in no time zijn Ware aan zijn degen rijgen (of zoiets, ik zei het al, de RodenbachVintage is géén kattenpis).

Tot binnenkort, xje Davy