* Het beste wordt bewaard op het eind, hieronder de absolute 100 beste nummers aller tijden.
En néé, 'Child in time' staat er niét in ! Enjoy!
100-El Caminos in the west
Grandaddy
99- The modern age
The Strokes
98- Brothers in arms
Dire Straits
97- That look you give that guy
Eels
96- Rainy day women 12 and 35
Bob Dylan
95- Jolie Louise
Daniel Lanois
94- The circus is leaving town
Mark Lanegan & Isobel Campbell
93- Waterloo sunset
The Kinks
92- Vamos
Pixies
91- Last nite
The Strokes
90- Julia
The Beatles
89- Out on the weekend
Neil Young
88- Je suis venu te dire que je m'en vais
Serge Gainsbourg
87- Guess I'm doing fine
Beck
86- The kids
Lou Reed
85- Dominoes
Syd Barrett
84- Like a criminal
The Sheila Divine
83- I should have known better
The Beatles
82- Beautiful freak
Eels
81- Never marry a railroad man
Shocking Blue
80- I am the walrus
The Beatles
79- Ace of spades
Motörhead
78- Boys don't cry
The Cure
77- Sex on fire
Kings Of Leon
76- Hey hey my my
Neil Young
75- Barely legal
The Strokes
74- Tourette's
Nirvana
73- Country feedback
R.E.M.
72- Spank thru
Nirvana
71- Teenage kicks
Undertones
70- Some kinda love
The Velvet Underground
69- A forest
The Cure
68- Raindrops
Tindersticks
67- Passover (live)
Joy Division
66- The ballad of John & Yoko
The Beatles
65- Hopefully
My Morning Jacket
64- Where have all the good times gone
The Kinks
63- Milk it
Nirvana
62- Desperate man
Tindersticks
61- Playground love
Air
60- Talking in the dark
Sukilove
59- Chocolate jesus
Tom Waits
58- Death Valley '69
Sonic Youth
57- Aneurysm (live)
Nirvana
56- Wolf among wolves
Bonnie Prince Billy
55- Circus envy
R.E.M.
54- By my car
My Morning Jacket
53- Disorder
Joy Division
52- Let down
Radiohead
51- Runaway boys
Stray Cats
donderdag 22 december 2011
De beste 100 uit de Tijdloze 1000
50- Near wild heaven
R.E.M.
49- Broken face
Pixies
48- Flux=rad
Pavement
47- 1970
The Stooges
46- Hey, that's no way to say goodbye
Leonard Cohen
45- Pale blue eys
The Velvet Underground
44- Caroline says II
Lou Reed
43- Paranoid android
Radiohead
42- You really got me
The Kinks
41- Black angel death song
The Velvet Underground
40- Wish
Daniel Johnston
39-Eyepennies
Sparklehorse & PJ Harvey
38- Waltz no.2
Elliott Smith
37- Loro
Pinback
36- La valse d'Amélie
Yann Tiersen
35- Story of an artist
Daniel Johnston
34- Wail
The Jon Spencer Blues Explosion
33- Sea of teeth
Sparklehorse
32- Lonesome tears
Beck
31- There is a light that never goes out
The Smiths
30- Saint Mary
Sparklehorse
29- What goes on
The Velvet Underground
28- Half a canyon
Pavement
27- Blood
Tindersticks
26- Song for the dead
Queens Of the Stone Age
25- Fool on the hill
The Beatles
24- She's lost control
Joy Division
23- Drunk tank
Tindersticks
22- Superstar
Sonic Youth
21- E-bow the letter
R.E.M. & Patti Smith
20- Negative creep
Nirvana
19- Transmission
Joy Division
18- I got a right
The Stooges
17- Instant karma
John Lennon
16- California dreamin'
The Mamas and The Papas
15- The tourist
Radiohead
14- Helter skelter
The Beatles
13- More yellow birds
Sparklehorse
12- Perfect lovesong
The Divine Comedy
11- Venus in furs
The Velvet Underground
10- Suzanne
Leonard Cohen
9- Buried bones
Tindersticks
8- Carrot rope
Pavement
7- Death of a clown
The Kinks
6- Shake appeal
Iggy & The Stooges
5- Putain putain
TC Matic
4- Scentless apprentice
Nirvana
3- The bed
Lou Reed
2- I see a darkness
Bonnie Prince Billy
1- Famous blue raincoat
Leonard Cohen
R.E.M.
49- Broken face
Pixies
48- Flux=rad
Pavement
47- 1970
The Stooges
46- Hey, that's no way to say goodbye
Leonard Cohen
45- Pale blue eys
The Velvet Underground
44- Caroline says II
Lou Reed
43- Paranoid android
Radiohead
42- You really got me
The Kinks
41- Black angel death song
The Velvet Underground
40- Wish
Daniel Johnston
39-Eyepennies
Sparklehorse & PJ Harvey
38- Waltz no.2
Elliott Smith
37- Loro
Pinback
36- La valse d'Amélie
Yann Tiersen
35- Story of an artist
Daniel Johnston
34- Wail
The Jon Spencer Blues Explosion
33- Sea of teeth
Sparklehorse
32- Lonesome tears
Beck
31- There is a light that never goes out
The Smiths
30- Saint Mary
Sparklehorse
29- What goes on
The Velvet Underground
28- Half a canyon
Pavement
27- Blood
Tindersticks
26- Song for the dead
Queens Of the Stone Age
25- Fool on the hill
The Beatles
24- She's lost control
Joy Division
23- Drunk tank
Tindersticks
22- Superstar
Sonic Youth
21- E-bow the letter
R.E.M. & Patti Smith
20- Negative creep
Nirvana
19- Transmission
Joy Division
18- I got a right
The Stooges
17- Instant karma
John Lennon
16- California dreamin'
The Mamas and The Papas
15- The tourist
Radiohead
14- Helter skelter
The Beatles
13- More yellow birds
Sparklehorse
12- Perfect lovesong
The Divine Comedy
11- Venus in furs
The Velvet Underground
10- Suzanne
Leonard Cohen
9- Buried bones
Tindersticks
8- Carrot rope
Pavement
7- Death of a clown
The Kinks
6- Shake appeal
Iggy & The Stooges
5- Putain putain
TC Matic
4- Scentless apprentice
Nirvana
3- The bed
Lou Reed
2- I see a darkness
Bonnie Prince Billy
1- Famous blue raincoat
Leonard Cohen
dinsdag 20 december 2011
Mirror traffic - Stephen Malkmus and The Jicks **1/2
Mei 2010 - Ten tijde van hun reünietournee raasden de slackers van Pavement in een tot de nok gevulde AB door hun set met opvallend veel materiaal uit hun indie-classics 'Slanted and enchanted' en 'Crooked rain crooked rain'.
Uit 'Wowee Zowee' , de persoonlijke favoriet van uw dienaar, serveerden ze slechts een viertal nummers zoals 'Grounded' en 'Father to a sister of thought'. Ook het zeer ondergewaardeerde 'Terror twilight', hun zwanenzang, werd quasi volledig genegeerd. En toch : grandioos concert van de op Nirvana na belangrijkste alternatieve rockband uit de nineties.
Flashback juli 1999 : mijn uiterst aantrekkelijke wederhelft en ik aanschouwden de laatste vijf minuten van het veel te vroeg op de dag geprogrammeerde Pavement op de Main Stage. Bàlen...
Nu tien jaar geleden verscheen Überslacker Stephen Malkmus' titelloze solodebuut, een sterke maar weinig verrassende plaat. En toch : Malkmus' solocarrière is best genietbaar.
'Pig lib' (met '(Do not feed the) Oyster' en 'Animal midnight') en zijn magnum opus 'Real emotional trash' (check zeker eens 'Hopscotch Willie' en 'We can't help you') zijn platen om levenslang te koesteren.
Alleen al zijn cryptische lyrics : meesterlijke ongein.
Zijn 5de langspeler 'Mirror traffic' is de popversie geworden van 'Wowee Zowee'. Minder psychedelica en prog-rock dan zijn voorganger 'Real emotional trash' en helaas ook minder geïnspireerd.
Het begint nochtans uitstekend met het trio 'Tigers' (check de ludieke videoclip op YouTube), het héérlijke folky 'No one is (as I are be)' waar Malkmus gewoon Lou Reed IS en het uitzinnige
'Senator' ( " I know what the senator wants/What the senator wants is a blowjob " ) .
Wat volgt is minder - 'Brain Gallop' en 'Asking price' zijn van het middelmatigste wat S.M. ooit gecomponeerd heeft - maar de eeuwig jonge indie-held krabbelt terug recht met het lichtjes memorabele 'Long hard book', een alt. countrysong waar Malkmus een patent op heeft.
'Tune grief' is een leuke punkpoprocker, Weezer meets Ramones, en 'Forever 28' is glamrock anno 2011.
'Fall away' is opvallend (f)lauw en 'Gorgeous Georgie' een waardige afsluiter van een plaat met blutsen en builen, maar gelukkig onthouden we de vijftal juweeltjes die hier op 'Mirror traffic'
geserveerd staan.
Stephen Malkmus, de 'Bob Dylan' van de indie, heeft nog altijd bakken talent, maar zijn 5de is lang niet zo geïnspireerd als de internationale pers zich laat uitschijnen. Ergens zingt Malkmus 'The distortion is way too clear'. Wel : een grilligere productie had de plaat een niveau hoger getild.
(dv)
Uit 'Wowee Zowee' , de persoonlijke favoriet van uw dienaar, serveerden ze slechts een viertal nummers zoals 'Grounded' en 'Father to a sister of thought'. Ook het zeer ondergewaardeerde 'Terror twilight', hun zwanenzang, werd quasi volledig genegeerd. En toch : grandioos concert van de op Nirvana na belangrijkste alternatieve rockband uit de nineties.
Flashback juli 1999 : mijn uiterst aantrekkelijke wederhelft en ik aanschouwden de laatste vijf minuten van het veel te vroeg op de dag geprogrammeerde Pavement op de Main Stage. Bàlen...
Nu tien jaar geleden verscheen Überslacker Stephen Malkmus' titelloze solodebuut, een sterke maar weinig verrassende plaat. En toch : Malkmus' solocarrière is best genietbaar.
'Pig lib' (met '(Do not feed the) Oyster' en 'Animal midnight') en zijn magnum opus 'Real emotional trash' (check zeker eens 'Hopscotch Willie' en 'We can't help you') zijn platen om levenslang te koesteren.
Alleen al zijn cryptische lyrics : meesterlijke ongein.
Zijn 5de langspeler 'Mirror traffic' is de popversie geworden van 'Wowee Zowee'. Minder psychedelica en prog-rock dan zijn voorganger 'Real emotional trash' en helaas ook minder geïnspireerd.
Het begint nochtans uitstekend met het trio 'Tigers' (check de ludieke videoclip op YouTube), het héérlijke folky 'No one is (as I are be)' waar Malkmus gewoon Lou Reed IS en het uitzinnige
'Senator' ( " I know what the senator wants/What the senator wants is a blowjob " ) .
Wat volgt is minder - 'Brain Gallop' en 'Asking price' zijn van het middelmatigste wat S.M. ooit gecomponeerd heeft - maar de eeuwig jonge indie-held krabbelt terug recht met het lichtjes memorabele 'Long hard book', een alt. countrysong waar Malkmus een patent op heeft.
'Tune grief' is een leuke punkpoprocker, Weezer meets Ramones, en 'Forever 28' is glamrock anno 2011.
'Fall away' is opvallend (f)lauw en 'Gorgeous Georgie' een waardige afsluiter van een plaat met blutsen en builen, maar gelukkig onthouden we de vijftal juweeltjes die hier op 'Mirror traffic'
geserveerd staan.
Stephen Malkmus, de 'Bob Dylan' van de indie, heeft nog altijd bakken talent, maar zijn 5de is lang niet zo geïnspireerd als de internationale pers zich laat uitschijnen. Ergens zingt Malkmus 'The distortion is way too clear'. Wel : een grilligere productie had de plaat een niveau hoger getild.
(dv)
vrijdag 9 december 2011
donderdag 1 december 2011
Wimme Wimme Wimme
Niks op tv. Iets op de radio : Siska Schoeters. 'So you think you can host a radio show ? '
" Er is hier niks te doen in België ! " En ik maar knikken...
" Moeskroen heeft het niet, Antwerpen ook niet, Brussel is kut, Gent is zinloos, Brugge is platte kak... " Overschot van gelijk. Een verkrampte lach, de zoveelste busreis.
In - en intriest. Koffie zwart. Een driest hoogtepuntje. Risicoloos voetbal. Ik supporter voor de scheidsrechter. De nietigheid van het bestaan : je kan er om huilen of lachen, ik doe geen van beiden. Ne 'binnenvetter', zegt men.
Tot ons immens verdriet is, zeer onverwacht, uit ons midden gerukt...
32 jaar. De toekomst lachte hem toe. Ik steek op. Twee Marlboro's tegelijk. Eéntje voor mij, ééntje voor jou. 'Mulambo' "You gotta walk the walk ", fluisterde hij me vaak zachtjes toe.
Ik loop sedertien met mijn handen in de broekzakken. Supercool !
Lawaaierige VTM-onbenul. Staf Coppens met zijn verrekte babyface. Straks 'Getest op mensen' : zal er mij aan verwarmen. Gezondheid boven alles, al de rest is inferieur.
De popmuziek nadert haar einde. 'The world is gonna end tonight'. School is Cool. School wàs Cool, dit godverdomde leven niét. En toch bescheiden gebleven.
Ik laat u, groet u, met mijn blaffer tegen mijn slaap, denk ik dan. Maar dat is voor niks nodig.
Mogelijk staan er mij nog 30 leuke jaren van boetedoening, woede, verdriet en ontgoocheling te
wachten. Niet erg. In 2012 vergaat de wereld : ik slaak een zucht van opluchting.
Heb ik deze tekst gedroomd of net hardop voorgedragen ?
Het zal mij worst wezen. Oudjaar 'in de schaduw' . Nieuwjaar : een frisse start. Maar ik hààt happy endings.
Ik laat u, groet u, met mijn hand op zijn schouder : " You walked the walk, man ! "
Maar het is geen definitief afscheid. Weldra treed ik uw wereld binnen met een pakje Marlboro's en een glas Duvel.
(dv)
" Er is hier niks te doen in België ! " En ik maar knikken...
" Moeskroen heeft het niet, Antwerpen ook niet, Brussel is kut, Gent is zinloos, Brugge is platte kak... " Overschot van gelijk. Een verkrampte lach, de zoveelste busreis.
In - en intriest. Koffie zwart. Een driest hoogtepuntje. Risicoloos voetbal. Ik supporter voor de scheidsrechter. De nietigheid van het bestaan : je kan er om huilen of lachen, ik doe geen van beiden. Ne 'binnenvetter', zegt men.
Tot ons immens verdriet is, zeer onverwacht, uit ons midden gerukt...
32 jaar. De toekomst lachte hem toe. Ik steek op. Twee Marlboro's tegelijk. Eéntje voor mij, ééntje voor jou. 'Mulambo' "You gotta walk the walk ", fluisterde hij me vaak zachtjes toe.
Ik loop sedertien met mijn handen in de broekzakken. Supercool !
Lawaaierige VTM-onbenul. Staf Coppens met zijn verrekte babyface. Straks 'Getest op mensen' : zal er mij aan verwarmen. Gezondheid boven alles, al de rest is inferieur.
De popmuziek nadert haar einde. 'The world is gonna end tonight'. School is Cool. School wàs Cool, dit godverdomde leven niét. En toch bescheiden gebleven.
Ik laat u, groet u, met mijn blaffer tegen mijn slaap, denk ik dan. Maar dat is voor niks nodig.
Mogelijk staan er mij nog 30 leuke jaren van boetedoening, woede, verdriet en ontgoocheling te
wachten. Niet erg. In 2012 vergaat de wereld : ik slaak een zucht van opluchting.
Heb ik deze tekst gedroomd of net hardop voorgedragen ?
Het zal mij worst wezen. Oudjaar 'in de schaduw' . Nieuwjaar : een frisse start. Maar ik hààt happy endings.
Ik laat u, groet u, met mijn hand op zijn schouder : " You walked the walk, man ! "
Maar het is geen definitief afscheid. Weldra treed ik uw wereld binnen met een pakje Marlboro's en een glas Duvel.
(dv)
maandag 21 november 2011
'Bad as me' - Tom Waits ***
Hoe omschrijf je Tom Waits' muziek ? Dat weet ik niet, ik ben geen recensent. Toch een poging ?
Rammeljazzbluescabaretpoprock ? Beefheart meets Muddy Waters ? Feit is dat de 61-jarige
muziekveteraan er maar weer in geslaagd is om een volwaardig full album in elkaar te boksen.
'Bad as me' opent ijzersterk met het duo 'Chicago' - de o' zo typische rammelblues - en
'Raised right men' waar hij het onder meer heeft over Flat Nose George. Flat Nose wie ? Right.
Hij zingt ergens 'A good woman can make a diamond out of a measly lump of coal '. Geen idee wat het betekent, maar het klinkt fantastisch...
Minder fantastisch : de vrij melige nummers 'Face to the highway' en 'Last leaf'. Al goed dat de rest van de plaat toch een vrij hoog niveau haalt, ook al haalt 'Bad as me' niet het niveau van zijn
ninetiesklassiekers 'Bone machine' en 'Mule variations'.
De titeltrack, tevens de single', is ketelblues , nooit verrassend, maar very entertainend. Zo ook
'Satisfied' met Rolling Stone Keith Richards op gitaar. Het nummer rockt als een tiet, en toch blijven we wat op onze honger zitten.
En dan is er 'Hell broke luce', een verhaal waarin Waits personages opvoert als Nimrod Bodfish en Kelly Presutto. " Now I'm home and I'm blind/and I'm broke, what is next ? "
Eindigen doet -ie in pure schoonheid met de bitterzoete ballad 'New Year's Eve'.
Tip voor oudejaarsavond dit jaar : ga eens niet naar de zoveelste geforceerde eindejaarsparty maar luister met uw geliefde(n) naar Tom Waits en hef het glas op zijn indrukwekkende oeuvre waar 'Bad as me' nu ook op staat te blinken.
(dv)
Rammeljazzbluescabaretpoprock ? Beefheart meets Muddy Waters ? Feit is dat de 61-jarige
muziekveteraan er maar weer in geslaagd is om een volwaardig full album in elkaar te boksen.
'Bad as me' opent ijzersterk met het duo 'Chicago' - de o' zo typische rammelblues - en
'Raised right men' waar hij het onder meer heeft over Flat Nose George. Flat Nose wie ? Right.
Hij zingt ergens 'A good woman can make a diamond out of a measly lump of coal '. Geen idee wat het betekent, maar het klinkt fantastisch...
Minder fantastisch : de vrij melige nummers 'Face to the highway' en 'Last leaf'. Al goed dat de rest van de plaat toch een vrij hoog niveau haalt, ook al haalt 'Bad as me' niet het niveau van zijn
ninetiesklassiekers 'Bone machine' en 'Mule variations'.
De titeltrack, tevens de single', is ketelblues , nooit verrassend, maar very entertainend. Zo ook
'Satisfied' met Rolling Stone Keith Richards op gitaar. Het nummer rockt als een tiet, en toch blijven we wat op onze honger zitten.
En dan is er 'Hell broke luce', een verhaal waarin Waits personages opvoert als Nimrod Bodfish en Kelly Presutto. " Now I'm home and I'm blind/and I'm broke, what is next ? "
Eindigen doet -ie in pure schoonheid met de bitterzoete ballad 'New Year's Eve'.
Tip voor oudejaarsavond dit jaar : ga eens niet naar de zoveelste geforceerde eindejaarsparty maar luister met uw geliefde(n) naar Tom Waits en hef het glas op zijn indrukwekkende oeuvre waar 'Bad as me' nu ook op staat te blinken.
(dv)
zaterdag 19 november 2011
Planet Dandy
Als je op Planet Dandy vertoeft, is er geen tijd en ruimte voor buldergelach. Wat gegrinnik is al
voldoende.
Ik hoef niet geëntertaind te worden, ik bén entertainment. Met een duivelse aanblik, dat wel.
Dandy vertoeft vaak in het gezelschap van mensen met zijn ziekte : de algehele weemoed der dingen.
Dandy is vriendelijk, sympathiek en charmant, maar eveneens : wanhopig, tegendraads en altijd
klaar om met Uw kleinburgerlijk leventje te spotten. U had het maar anders voor elkaar moeten
krijgen. U hebt het makkelijke pad van het leven gekozen : proficiat !
U wacht boeiende tijden, mijnheer en mevrouw.
Ach, Planet Dandy... U kan mij van hoogmoed verdenken, van algehele zelfoverschatting... Ga vooral uw gang maar, beste.
Maar waar zou ik anders moeten vertoeven ?
Eens per week bij psychotherapeute Linde bijvoorbeeld...
Die dag ging ik blijgemutst naar Linde. Ik klopte aan.
" Davy ! Wat een verrassing ! Hoe gaat het ? "
" Lekker, Linde... "
Wat zei ik nu zojuist ? Lekker, het gaat... lekker. Wat een foute woordkeuze !
De sessie moest ingekort worden. Linde had maar 50 minuten tijd voor Planet Dandy.
Ik vertelde honderduit over mijn ontgiftingskuur die die dag reeds twee weken aan de gang was.
" En ja, winderigheid... Ik laat wellicht om de minuut een windje... " (korte pauze)
" Waar zijn de tijden toen ik Bibi Tsjoetn Pépé Kiekens, mijn voormalig lief, meer dan eens per
dag trakteerde op een welgemikte scheet in haar gezicht... (lachje) Ach Linde, mijn relatie met Bibi, die was bij tijd en wijle een voltreffer. Bij haar kon ik volledig mezelf zijn. Ik heb nog in haar
bekje gepist !! (gegrinnik, hoewel hier misschien een bulderlach paste) ... "
" Dat, ... hoef ik niet te weten, Davy, trouwens, uw tijd is om, tot volgende..."
(kwaad) " Week ?? Linde, volgende week ?? Volgende week ? Ik kom niet volgende week ! U
aanvaardt gewoon niet dat ik een excentriek leven leid of leidde. U vindt pissen in de muil der
partner tot-ààl ongepast. Ik wed dat u er stiekem van droomt dat uw partner eens in uw bekje pist... ! "
" Eruit, Dandy, er-uit !!!! "
" U noemt mij Dandy ?? "
Ze zweeg. Ik vermoedde dat ze verwees naar Planet Dandy waar ik al een tiental jaar op vertoef.
Ik ben er graag, maar laat uiteraard enkel mezelf toe op die planeet. Tenzij, tenzij... er een excentriek meideken mij graag wil vergezellen... Een eventueel buldergelach zou ik haar in de
'kennismakingsronde' vergeven...
(dv)
voldoende.
Ik hoef niet geëntertaind te worden, ik bén entertainment. Met een duivelse aanblik, dat wel.
Dandy vertoeft vaak in het gezelschap van mensen met zijn ziekte : de algehele weemoed der dingen.
Dandy is vriendelijk, sympathiek en charmant, maar eveneens : wanhopig, tegendraads en altijd
klaar om met Uw kleinburgerlijk leventje te spotten. U had het maar anders voor elkaar moeten
krijgen. U hebt het makkelijke pad van het leven gekozen : proficiat !
U wacht boeiende tijden, mijnheer en mevrouw.
Ach, Planet Dandy... U kan mij van hoogmoed verdenken, van algehele zelfoverschatting... Ga vooral uw gang maar, beste.
Maar waar zou ik anders moeten vertoeven ?
Eens per week bij psychotherapeute Linde bijvoorbeeld...
Die dag ging ik blijgemutst naar Linde. Ik klopte aan.
" Davy ! Wat een verrassing ! Hoe gaat het ? "
" Lekker, Linde... "
Wat zei ik nu zojuist ? Lekker, het gaat... lekker. Wat een foute woordkeuze !
De sessie moest ingekort worden. Linde had maar 50 minuten tijd voor Planet Dandy.
Ik vertelde honderduit over mijn ontgiftingskuur die die dag reeds twee weken aan de gang was.
" En ja, winderigheid... Ik laat wellicht om de minuut een windje... " (korte pauze)
" Waar zijn de tijden toen ik Bibi Tsjoetn Pépé Kiekens, mijn voormalig lief, meer dan eens per
dag trakteerde op een welgemikte scheet in haar gezicht... (lachje) Ach Linde, mijn relatie met Bibi, die was bij tijd en wijle een voltreffer. Bij haar kon ik volledig mezelf zijn. Ik heb nog in haar
bekje gepist !! (gegrinnik, hoewel hier misschien een bulderlach paste) ... "
" Dat, ... hoef ik niet te weten, Davy, trouwens, uw tijd is om, tot volgende..."
(kwaad) " Week ?? Linde, volgende week ?? Volgende week ? Ik kom niet volgende week ! U
aanvaardt gewoon niet dat ik een excentriek leven leid of leidde. U vindt pissen in de muil der
partner tot-ààl ongepast. Ik wed dat u er stiekem van droomt dat uw partner eens in uw bekje pist... ! "
" Eruit, Dandy, er-uit !!!! "
" U noemt mij Dandy ?? "
Ze zweeg. Ik vermoedde dat ze verwees naar Planet Dandy waar ik al een tiental jaar op vertoef.
Ik ben er graag, maar laat uiteraard enkel mezelf toe op die planeet. Tenzij, tenzij... er een excentriek meideken mij graag wil vergezellen... Een eventueel buldergelach zou ik haar in de
'kennismakingsronde' vergeven...
(dv)
vrijdag 11 november 2011
Vadsig
" Jij fladdert maar rond, als een overgelukkige vlinder "
" En jij ? Jij doet niks met je leven ! Je moddert maar wat aan... "
Ik verliet met slaande deuren het kabinet van mijn psychotherapeute Linde en huilde zachtjes.
Wàs het zo dat ik mijn kansen zomaar verkwanselde ? Mijn kansen op geluk, liefde en hoop ?
Ach, wat zou het ? Ik doe immers wat ik wil. Niemand, niemand moet mij vertellen wat ik moet doen om het geluk te vinden. En ja, ik modder soms wat aan, maar dat is mijn levensstijl...
Ik staakte mijn gedachtenstroom en zocht naar een plekje waar ik ongestoord de Humo kon lezen. Bestemming gevonden. Ik stak een sigaret op en begon te mijmeren...
Het was al een tijdje geleden dat ik in de armen van een lief vrouwmens belandde. Het was evenzeer al een hele tijd geleden dat ik een publiek nog kon inpakken met mijn charmant en oprecht entertainment. Ach, entertainment... Ik entertain iedereen. Mijn twee katten, mijn moeder, mijn lieve vrienden en vriendinnen... Ik ben zelfs in staat om een hele afdeling vol dementerende bejaarden te entertainen. Wat zeg ik ? Ik zou de doden terug laten opstaan uit hun graf vanwege mijn ijzersterk entertainment.
Tijdens mijn Gentse jaren entertainde ik werkelijk menig medestudent. Baldadigheden waren mij niet vreemd. Ook satire, neodadaïsme, kolder en wel heel erg van de pot gerukte humor waren onderdelen van mijn performances.
Niks daarvan op mijn beruchte deelname aan editie 1 van Canvas' 'Comedy Casino Cup'.
Lusteloos, als een slappe vod trachtte ik een lach te ontlokken uit het fijne publiek. En er wérd
gelachen ! Het waren geen lachsalvo's, ik bezorgde geen enkele toeschouwer buikkrampen van het lachen. Het was de lach van de gêne, van de ongemakkelijkheid. Doch, ik was in dat najaar van 2006 een schim van mezelf. Ik was out. Vatbaar voor een burn-out. Mijn act rockte niet en ik ging geleidelijk de dieperik in. DD : de man die ooit op zijn jury in de Beeldende Kunsten een banaan in zijn gat stak, parlés automatiques uit zijn mouw schudde, zijn bebloede zakdoek tentoonstelde op een expositie... Hij was traag en oud geworden. Stokoud. Bijna hersendood. Comateus...
Nu, vijf jaar later staat er een ontgiftingskuur op het programma. Dit is dag 3 van de kuur. Ik voel me vrij goed, het fantastische 'Maggie May' van Rod Stewart staat op. De 'Madammen' op Radio 2 zijn weer best ok. Net als deze tekst. En toch...toch ontbreekt er iets...
Het vuur en de passie zijn wat afgezwakt, maar er is hoop, ... er zijn hopen hoop. De hyperkinetische DD zit nog in mij, maar evengoed is er de algehele vadsigheid.
DD : soms sneller dan zijn schaduw, soms vadsiger dan zijn traagheid.
(dv)
" En jij ? Jij doet niks met je leven ! Je moddert maar wat aan... "
Ik verliet met slaande deuren het kabinet van mijn psychotherapeute Linde en huilde zachtjes.
Wàs het zo dat ik mijn kansen zomaar verkwanselde ? Mijn kansen op geluk, liefde en hoop ?
Ach, wat zou het ? Ik doe immers wat ik wil. Niemand, niemand moet mij vertellen wat ik moet doen om het geluk te vinden. En ja, ik modder soms wat aan, maar dat is mijn levensstijl...
Ik staakte mijn gedachtenstroom en zocht naar een plekje waar ik ongestoord de Humo kon lezen. Bestemming gevonden. Ik stak een sigaret op en begon te mijmeren...
Het was al een tijdje geleden dat ik in de armen van een lief vrouwmens belandde. Het was evenzeer al een hele tijd geleden dat ik een publiek nog kon inpakken met mijn charmant en oprecht entertainment. Ach, entertainment... Ik entertain iedereen. Mijn twee katten, mijn moeder, mijn lieve vrienden en vriendinnen... Ik ben zelfs in staat om een hele afdeling vol dementerende bejaarden te entertainen. Wat zeg ik ? Ik zou de doden terug laten opstaan uit hun graf vanwege mijn ijzersterk entertainment.
Tijdens mijn Gentse jaren entertainde ik werkelijk menig medestudent. Baldadigheden waren mij niet vreemd. Ook satire, neodadaïsme, kolder en wel heel erg van de pot gerukte humor waren onderdelen van mijn performances.
Niks daarvan op mijn beruchte deelname aan editie 1 van Canvas' 'Comedy Casino Cup'.
Lusteloos, als een slappe vod trachtte ik een lach te ontlokken uit het fijne publiek. En er wérd
gelachen ! Het waren geen lachsalvo's, ik bezorgde geen enkele toeschouwer buikkrampen van het lachen. Het was de lach van de gêne, van de ongemakkelijkheid. Doch, ik was in dat najaar van 2006 een schim van mezelf. Ik was out. Vatbaar voor een burn-out. Mijn act rockte niet en ik ging geleidelijk de dieperik in. DD : de man die ooit op zijn jury in de Beeldende Kunsten een banaan in zijn gat stak, parlés automatiques uit zijn mouw schudde, zijn bebloede zakdoek tentoonstelde op een expositie... Hij was traag en oud geworden. Stokoud. Bijna hersendood. Comateus...
Nu, vijf jaar later staat er een ontgiftingskuur op het programma. Dit is dag 3 van de kuur. Ik voel me vrij goed, het fantastische 'Maggie May' van Rod Stewart staat op. De 'Madammen' op Radio 2 zijn weer best ok. Net als deze tekst. En toch...toch ontbreekt er iets...
Het vuur en de passie zijn wat afgezwakt, maar er is hoop, ... er zijn hopen hoop. De hyperkinetische DD zit nog in mij, maar evengoed is er de algehele vadsigheid.
DD : soms sneller dan zijn schaduw, soms vadsiger dan zijn traagheid.
(dv)
dinsdag 1 november 2011
vrijdag 28 oktober 2011
Altijd De Dood
Mijn beste momenten heb ik vaak aan één of ander station, bij voorkeur dat van Brugge alwaar
ik me vorige zaterdag bevond, omstreeks 18u.56. Ik stond aan de in-en uitgang van het station.
Ontsnapte niet aan mijn aandacht slash gezichtsveld : een gothic-girl !
Binnen de minuut was ik er van overtuigd dat dit jeugdig meisje mijn volgende gesprekspartner
zou zijn. Zo geschiedde... We praatten honderduit. Over kunst, Gunter Lamoot, Villabota en de
dingen des levens. Opmerkelijk : ze had dezelfde initialen als ik : DD.
Even opmerkelijk : we leken elkaar te kennen uit een vorig leven. Ik noemde haar Koningin Van
De Nacht . Zij toverde een ietwat originelere bijnaam voor mij uit haar gothic-hoed : Herfst-Venetiaans-Blonde-God.
Na tien minuten praatjes hielden we ermee op. Zij had sociale verplichtingen in Gent, ik en mijn
ravissante vriendin gingen naar de Rauwe Kloten van Gunter Lamoot.
Buikkrampen van het lachen, gieren en ei zo na brullen.
DD is klaar voor de intrede van de herfst waar diepe weemoed en lichte vrolijkheid elkaar ont-
moeten.
De Dood, Altijd De Dood die me probeert klein te krijgen tijdens dit prachtige seizoen, is voor de
31ste keer op rij Privé-Vijand nummer 1 .
Ik zal Hem groeten en zelfs de hand schudden. Met de Dood spot je niet... Laat staan dat je Hem
onderspuugt. Ook al ben je Herfst-Venetiaans-Blonde-God...
(dd)
ik me vorige zaterdag bevond, omstreeks 18u.56. Ik stond aan de in-en uitgang van het station.
Ontsnapte niet aan mijn aandacht slash gezichtsveld : een gothic-girl !
Binnen de minuut was ik er van overtuigd dat dit jeugdig meisje mijn volgende gesprekspartner
zou zijn. Zo geschiedde... We praatten honderduit. Over kunst, Gunter Lamoot, Villabota en de
dingen des levens. Opmerkelijk : ze had dezelfde initialen als ik : DD.
Even opmerkelijk : we leken elkaar te kennen uit een vorig leven. Ik noemde haar Koningin Van
De Nacht . Zij toverde een ietwat originelere bijnaam voor mij uit haar gothic-hoed : Herfst-Venetiaans-Blonde-God.
Na tien minuten praatjes hielden we ermee op. Zij had sociale verplichtingen in Gent, ik en mijn
ravissante vriendin gingen naar de Rauwe Kloten van Gunter Lamoot.
Buikkrampen van het lachen, gieren en ei zo na brullen.
DD is klaar voor de intrede van de herfst waar diepe weemoed en lichte vrolijkheid elkaar ont-
moeten.
De Dood, Altijd De Dood die me probeert klein te krijgen tijdens dit prachtige seizoen, is voor de
31ste keer op rij Privé-Vijand nummer 1 .
Ik zal Hem groeten en zelfs de hand schudden. Met de Dood spot je niet... Laat staan dat je Hem
onderspuugt. Ook al ben je Herfst-Venetiaans-Blonde-God...
(dd)
zaterdag 22 oktober 2011
De Sprekende Ezels
Maandag 7 november in de Hotsy Totsy (Gent) onder meerDandy Davy vanaf 20u.30 voor het eerst als poëet/columnist
U zijt welgekomen !
Rauwe Kloten
Weergaloze meligheid, fabuleuze nonsens en intense vetzakkerij in zijn beste voorstelling tot nu toe : Gunter Lamoot's voorlopige hoogtepunt, 'Rauwe kloten'. Mis het niet ! Meer info : www.gunterlamoot.bewoensdag 19 oktober 2011
zondag 16 oktober 2011
CREATIEF-ACHTIG
Onlangs sprak Dorothéé tot me : " je bent zo creatief-achtig ".
Ik vond het een aandoenlijk compliment. Een half verliefde blik richting mijn kanis.
Het kan erger. Het kan véél erger...
Zoals die keer toen ik met mijn puberale kop vol zorgen tegen een paal liep. En toch...
De passanten lachten hartelijk. Ik had niet het gevoel dat ze leedvermaak hadden met mijn
'accidentje'. Het was eerder een hartverwarmende ontvangst van een verwarde tiener die zijn debuut in het standup-comedycircuit nog moest maken.
Een aantal jaren later was het zover. Le Bal Infernal, Gent. Nu tien jaar geleden.
Een niet geringe opkomst en héél wat verontwaardigde blikken. Ik entertainde een kwartier lang een mooi en jong publiek dat anno 2001 een dergelijk visueel grappenfestijn nog niet eerder had beleefd. Ik was toen Kurt Met Peren, van Dandy Davy was nog geen sprake. Ik had mijn
assistente Snorry Gustaffsson genoemd. Hier en daar kwamen mensen niet meer bij van het lachten. Anderen vonden er niks aan...
" Neo-dadaïstische onzin " , zo omschreef het toen veelbelovende Neveneffect Lieven Scheire mijn act.
Tien jaar later bevind ik me vaak te Houthulst, 'het startpunt van de Westhoek', zoals ik het on-
ooglijke dorpje wel eens noem.
Vanavond staat een feelgoodprogramma op, terwijl de herfstkou zegeviert.
'Bouwen aan het geluk' , heet het ding.
Feelgoodtelevisie. Ik word er moedeloos van. Ik vind het niet creatief-achtig.
(dv)
Ik vond het een aandoenlijk compliment. Een half verliefde blik richting mijn kanis.
Het kan erger. Het kan véél erger...
Zoals die keer toen ik met mijn puberale kop vol zorgen tegen een paal liep. En toch...
De passanten lachten hartelijk. Ik had niet het gevoel dat ze leedvermaak hadden met mijn
'accidentje'. Het was eerder een hartverwarmende ontvangst van een verwarde tiener die zijn debuut in het standup-comedycircuit nog moest maken.
Een aantal jaren later was het zover. Le Bal Infernal, Gent. Nu tien jaar geleden.
Een niet geringe opkomst en héél wat verontwaardigde blikken. Ik entertainde een kwartier lang een mooi en jong publiek dat anno 2001 een dergelijk visueel grappenfestijn nog niet eerder had beleefd. Ik was toen Kurt Met Peren, van Dandy Davy was nog geen sprake. Ik had mijn
assistente Snorry Gustaffsson genoemd. Hier en daar kwamen mensen niet meer bij van het lachten. Anderen vonden er niks aan...
" Neo-dadaïstische onzin " , zo omschreef het toen veelbelovende Neveneffect Lieven Scheire mijn act.
Tien jaar later bevind ik me vaak te Houthulst, 'het startpunt van de Westhoek', zoals ik het on-
ooglijke dorpje wel eens noem.
Vanavond staat een feelgoodprogramma op, terwijl de herfstkou zegeviert.
'Bouwen aan het geluk' , heet het ding.
Feelgoodtelevisie. Ik word er moedeloos van. Ik vind het niet creatief-achtig.
(dv)
maandag 10 oktober 2011
vrijdag 7 oktober 2011
Vitaal
Ik bevond me op een bankje in het Roeselaarse. Een man van middelbare leeftijd zat naast me aan zijn sigaar te sleuren.
Ik vroeg me af of wij ons leven in eigen handen hebben of als ons lost vastligt.
Menig toogfilosoof zou er wel raad mee weten, dacht ik. Die zou deze bedenking als een tussen-
doortje beschouwen.
Lotsbestemming of niet, deze rakker gaat ermee door. Waarmee dan ?
Met zijn leven in eigen handen te hebben, voor minder gaat-ie niet.
Ook al blijven de kwelduivels de kop opsteken, " we zullen doorgaan, we zullen doorgaan..."
De man naast me onderbrak mijn mijmering en zei : " ik ben kleurenblind, maar ik neem aan dat
u roodharig bent. Klopt dat ? "
" Ja hoor ", repliceerde ik.
Hij begon een boeiend betoog af te steken over de vitaliteit en de bijzondere kwaliteiten van de
roodharigen.
Ineens voelde ik me droef te moede. Vitaliteit ? Ik voelde mij als een dode mus !
Ik groette de man en ging mijns weegs. Ik stak een sigaret op en dacht : laten we eens vitaal wezen en ik begon ostentatief de rook te inhaleren en als een gek uit te blazen. Een vreugdedansje zat er evenwel niet in...
(dv)
Ik vroeg me af of wij ons leven in eigen handen hebben of als ons lost vastligt.
Menig toogfilosoof zou er wel raad mee weten, dacht ik. Die zou deze bedenking als een tussen-
doortje beschouwen.
Lotsbestemming of niet, deze rakker gaat ermee door. Waarmee dan ?
Met zijn leven in eigen handen te hebben, voor minder gaat-ie niet.
Ook al blijven de kwelduivels de kop opsteken, " we zullen doorgaan, we zullen doorgaan..."
De man naast me onderbrak mijn mijmering en zei : " ik ben kleurenblind, maar ik neem aan dat
u roodharig bent. Klopt dat ? "
" Ja hoor ", repliceerde ik.
Hij begon een boeiend betoog af te steken over de vitaliteit en de bijzondere kwaliteiten van de
roodharigen.
Ineens voelde ik me droef te moede. Vitaliteit ? Ik voelde mij als een dode mus !
Ik groette de man en ging mijns weegs. Ik stak een sigaret op en dacht : laten we eens vitaal wezen en ik begon ostentatief de rook te inhaleren en als een gek uit te blazen. Een vreugdedansje zat er evenwel niet in...
(dv)
dinsdag 4 oktober 2011
vrijdag 30 september 2011
donderdag 29 september 2011
Vanop een afstand...
Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf
Ben ik een roste seut,
ben ik een hoogblonde del
Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf
Ben ik mayonaise
ben ik een sausje Bechamel
Ben ik mezelf
Ben ik someone else
Ben ik de hemel
ben ik de hel
Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf
Ben ik Clint Eastwood
ben ik Willem Tell
Ben ik te laat
ben ik te snel
Ben ik vel over been
ben ik been over vel
Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf
Ben ik een roste seut
ben ik een hoogblonde del
Ben ik te passief
ben ik te fel
Ben ik Dandy
ben ik Davy Marcel
(dv)
kijk ik naar mezelf
Ben ik een roste seut,
ben ik een hoogblonde del
Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf
Ben ik mayonaise
ben ik een sausje Bechamel
Ben ik mezelf
Ben ik someone else
Ben ik de hemel
ben ik de hel
Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf
Ben ik Clint Eastwood
ben ik Willem Tell
Ben ik te laat
ben ik te snel
Ben ik vel over been
ben ik been over vel
Vanop een afstand
kijk ik naar mezelf
Ben ik een roste seut
ben ik een hoogblonde del
Ben ik te passief
ben ik te fel
Ben ik Dandy
ben ik Davy Marcel
(dv)
donderdag 22 september 2011
Een kleinigheidje
" Schep orde en regelmaat in je leven, zodat je agressief en verrassend kan zijn in je werk. Zoiets ? Van Gustave Flaubert ? Check. Orde en regelmaat ? Hmmmm, ik schipper vaak tussen chaos en georkestreerde waanzin, of is het georkestreerde chaos en waanzin ? Geen flauw benul,
laat me gerust ! "
" Ach, laat je nachtrust er niet te sterk door beïnvloeden ", sprak Linde, mijn psychotherapeute, tot mij en alras huppelde ik van haar kabinet naar de eerste de beste kroeg.
" Een kroegtijger ben ik ", las ik in Humo in het interview met de ravissante Nederlandse cabaretière Katinka Polderman. Kachel maar door, slet, dacht ik.
Wat zou ik allemaal te vertellen hebben mochten die van Humo mij interviewen ?
Alles en niets. Ofwel zou ik zwijgen of zou ik zoveel praatjes verkopen dat ik de vragen van mijn
interviewer zou dwarsbomen. " Ik ben niét gelukkig ", zou ik er zéker uitflappen. Het zou ervan
afhangen in welke mood ik was. " I'm your moodswing baby, bitch ! " Alsook, " ik ben een kroegtijger " ...
Donkere wolken pakten zich samen toen ik dat schrijven beleefde en neerpende.
Géén idee wat ik de interviewer zou vertellen...
Géén al te grootse dingen, dacht ik... Of wél ? " De weirelt is plukkevort ! " probeerde ik in mijn
streekdialect. " De wereld : een hel ! " " Orde en regelmaat : mijn reet ! "
Of op zachtere toon : " ik koester een warm verlangen naar genegenheid en liefde... " Jà !
" De wereld is een aangename plek om te vertoeven en ... " Niks van !
Ik zou, zeker als het een journalist van het vrouwelijke geslacht betrof, mijn gitaar ter hand nemen en een schaamteloos liedje over gebroken harten ten berde brengen. Sensationeel liefdesverdriet verpakt in allesomvattende leegte én meligheid. Of andersom ?
Ach, laat me maar eerst interviewen door een lokaal krantje. De Boskrant, het driemaandelijks
prachtblad van Houthulst.
Als ze langs zouden komen, zou ik hen een koffietje presenteren en van wal steken met mijn vroegste jeugdherinneringen in Houthulst.
" Mijnheer, mevrouw, wenst u naast een koffietje een kleinigheidje ? Een Leo ? Een zachte galet ? "
(dv)
laat me gerust ! "
" Ach, laat je nachtrust er niet te sterk door beïnvloeden ", sprak Linde, mijn psychotherapeute, tot mij en alras huppelde ik van haar kabinet naar de eerste de beste kroeg.
" Een kroegtijger ben ik ", las ik in Humo in het interview met de ravissante Nederlandse cabaretière Katinka Polderman. Kachel maar door, slet, dacht ik.
Wat zou ik allemaal te vertellen hebben mochten die van Humo mij interviewen ?
Alles en niets. Ofwel zou ik zwijgen of zou ik zoveel praatjes verkopen dat ik de vragen van mijn
interviewer zou dwarsbomen. " Ik ben niét gelukkig ", zou ik er zéker uitflappen. Het zou ervan
afhangen in welke mood ik was. " I'm your moodswing baby, bitch ! " Alsook, " ik ben een kroegtijger " ...
Donkere wolken pakten zich samen toen ik dat schrijven beleefde en neerpende.
Géén idee wat ik de interviewer zou vertellen...
Géén al te grootse dingen, dacht ik... Of wél ? " De weirelt is plukkevort ! " probeerde ik in mijn
streekdialect. " De wereld : een hel ! " " Orde en regelmaat : mijn reet ! "
Of op zachtere toon : " ik koester een warm verlangen naar genegenheid en liefde... " Jà !
" De wereld is een aangename plek om te vertoeven en ... " Niks van !
Ik zou, zeker als het een journalist van het vrouwelijke geslacht betrof, mijn gitaar ter hand nemen en een schaamteloos liedje over gebroken harten ten berde brengen. Sensationeel liefdesverdriet verpakt in allesomvattende leegte én meligheid. Of andersom ?
Ach, laat me maar eerst interviewen door een lokaal krantje. De Boskrant, het driemaandelijks
prachtblad van Houthulst.
Als ze langs zouden komen, zou ik hen een koffietje presenteren en van wal steken met mijn vroegste jeugdherinneringen in Houthulst.
" Mijnheer, mevrouw, wenst u naast een koffietje een kleinigheidje ? Een Leo ? Een zachte galet ? "
(dv)
woensdag 21 september 2011
vrijdag 16 september 2011
Gustave Flaubert
" Schep regelmaat en orde in je leven, zodat je in je werk agressief en verrassend kunt zijn "
woensdag 14 september 2011
Een behouden thuiskomst
Ik bevind me in de bus richting Houthulst., mijn dierbare woonplaats én meditatiecentrum.
Mijn roots, mijn territorium, daar waar mijn licht cynisme is uit ontsproten. Mijn schrijftafel, mijn drie akoestische gitaren, mijn partyoutfits die ik nooit draag, omdat er simpelweg geen redenen zijn om te feesten.
Het Leven, een feest ? Neen, dankuwel ! Op zijn best is Het Leven een vaag boeiend iets dat, zeker in mijn leefwereld, niet uitnodigt tot feesten.
Ondertussen in de bus gaat het gekakel en gekwetter van de schoolgaande tieners onverminderd verder. Maar het is opvallend draaglijk. Ik neem het hen niet eens kwalijk dat ze stinken, lelijk en dom zijn. Ik benijd hen zelfs. Hun levenslust, hun optimisme, hun naïviteit :
pràchtig !
Vrij van zorgen, niet denkend aan morgen, verslingerd aan actiehelden en sitcoms.
Ver weg van het feestgedruis aan de Gentse Vlasmarkt waar ik mijn beste tijd heb gekend.
Verzwolgen door de massa, maar uitblinkend in persoonlijkheid.
Nu, vijf jaar later ben ik echter een schim van dat genotszoekende creatuur.
Bevend, misselijk van angst, mààr mét hopen hoop reis ik door de Westhoek. Liefst alleen en
anoniem en ... per bus. De schoolgaande jeugd mag mee met mij. Ik wens hen een behouden
thuiskomst toe.
(dv)
Mijn roots, mijn territorium, daar waar mijn licht cynisme is uit ontsproten. Mijn schrijftafel, mijn drie akoestische gitaren, mijn partyoutfits die ik nooit draag, omdat er simpelweg geen redenen zijn om te feesten.
Het Leven, een feest ? Neen, dankuwel ! Op zijn best is Het Leven een vaag boeiend iets dat, zeker in mijn leefwereld, niet uitnodigt tot feesten.
Ondertussen in de bus gaat het gekakel en gekwetter van de schoolgaande tieners onverminderd verder. Maar het is opvallend draaglijk. Ik neem het hen niet eens kwalijk dat ze stinken, lelijk en dom zijn. Ik benijd hen zelfs. Hun levenslust, hun optimisme, hun naïviteit :
pràchtig !
Vrij van zorgen, niet denkend aan morgen, verslingerd aan actiehelden en sitcoms.
Ver weg van het feestgedruis aan de Gentse Vlasmarkt waar ik mijn beste tijd heb gekend.
Verzwolgen door de massa, maar uitblinkend in persoonlijkheid.
Nu, vijf jaar later ben ik echter een schim van dat genotszoekende creatuur.
Bevend, misselijk van angst, mààr mét hopen hoop reis ik door de Westhoek. Liefst alleen en
anoniem en ... per bus. De schoolgaande jeugd mag mee met mij. Ik wens hen een behouden
thuiskomst toe.
(dv)
dinsdag 13 september 2011
donderdag 8 september 2011
Excitement in de morgenstond
Ik ben géén muziekjournalist en zal het ook nooit worden. Ik ambiëer andere dingen. Zoals het schrijven van een weemoedige popsong of een tekening maken van, wat ik zelf noem, een kruising tussen een totempaal en een gezichtenpaleis.
Wekelijks schrijf ik ook een column, een cursiefje zo je wil, over wat me bezighoudt.
Nadat ik die dinsdagmorgen uit het kabinet van Linde, mijn psychotherapeute, stapte, bladerde ik wat in de verse Humo. Tot mijn grote vreugde stond er een dossiertje in over 20 jaar 'Nevermind', de doorbraakplaat van de toonaangevende grungeband Nirvana.
Mijn ochtendhumeur bleek al snel als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Ik begon te mijmeren...
Het was 1995. 'Monster', het fel ondergewaardeerde rockalbum van R.E.M. schalde door de boxen. 'Circus envy' stond op. " Put pepper in my coffee, I forgot to bark on command " , keelde Michael Stipe door een laag of vier distortion en feedback. Ik had nog cassetjes liggen van Nirvana's 'Unplugged in New York' , 'In utero' en ... 'Nevermind' . De eerste twee had ik al grijsgedraaid, die laatste diende nog ontdekt te worden.
Ik was een laatbloeier in de rock'n'roll, kende de mij nu zo typerende weemoed nog niet en geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om over het fenomeen meisjes te fantaseren.
Neen, vanaf '95 besloot ik mijn hart aan Nirvana te verpanden ; aan 'Nevermind' zeker, al vond ik 'In utero' nog beter. Ik kon het toen niet echt onder woorden brengen wat ik zo fantastisch vond aan Seatlle's finest. Nu, 16 jaar later krijg ik er een beter zicht op.
Cobain's authenticiteit ! De passie ! De anti-glamour ! Maar ook, de twijfels van een gekwelde frontman die lak had aan succes en zijn oerschreeuw maakten en maken nog steeds een diepe indruk op mij.
Nirvana heeft geschiedenis geschreven. Geen enkele rockband nà hen heeft het klaargespeeld om dezelfde authenticiteit uit te dragen. Niemand zal er ooit in slagen om ook maar in de buurt te komen van Cobain's zeggingskracht. Einde mijmering...
Ik bestelde een verwenkoffie en stak een sigaret op. Verwend ventje, dacht ik. Mààr : ik had iets te vieren. Officieel 20, voor mij 16 jaar 'Nevermind'. Excitement in de morgenstond, de smaak van voortreffelijke koffie in mijn mond...
(dv)
Wekelijks schrijf ik ook een column, een cursiefje zo je wil, over wat me bezighoudt.
Nadat ik die dinsdagmorgen uit het kabinet van Linde, mijn psychotherapeute, stapte, bladerde ik wat in de verse Humo. Tot mijn grote vreugde stond er een dossiertje in over 20 jaar 'Nevermind', de doorbraakplaat van de toonaangevende grungeband Nirvana.
Mijn ochtendhumeur bleek al snel als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Ik begon te mijmeren...
Het was 1995. 'Monster', het fel ondergewaardeerde rockalbum van R.E.M. schalde door de boxen. 'Circus envy' stond op. " Put pepper in my coffee, I forgot to bark on command " , keelde Michael Stipe door een laag of vier distortion en feedback. Ik had nog cassetjes liggen van Nirvana's 'Unplugged in New York' , 'In utero' en ... 'Nevermind' . De eerste twee had ik al grijsgedraaid, die laatste diende nog ontdekt te worden.
Ik was een laatbloeier in de rock'n'roll, kende de mij nu zo typerende weemoed nog niet en geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om over het fenomeen meisjes te fantaseren.
Neen, vanaf '95 besloot ik mijn hart aan Nirvana te verpanden ; aan 'Nevermind' zeker, al vond ik 'In utero' nog beter. Ik kon het toen niet echt onder woorden brengen wat ik zo fantastisch vond aan Seatlle's finest. Nu, 16 jaar later krijg ik er een beter zicht op.
Cobain's authenticiteit ! De passie ! De anti-glamour ! Maar ook, de twijfels van een gekwelde frontman die lak had aan succes en zijn oerschreeuw maakten en maken nog steeds een diepe indruk op mij.
Nirvana heeft geschiedenis geschreven. Geen enkele rockband nà hen heeft het klaargespeeld om dezelfde authenticiteit uit te dragen. Niemand zal er ooit in slagen om ook maar in de buurt te komen van Cobain's zeggingskracht. Einde mijmering...
Ik bestelde een verwenkoffie en stak een sigaret op. Verwend ventje, dacht ik. Mààr : ik had iets te vieren. Officieel 20, voor mij 16 jaar 'Nevermind'. Excitement in de morgenstond, de smaak van voortreffelijke koffie in mijn mond...
(dv)
zaterdag 3 september 2011
donderdag 1 september 2011
Linde
" Dorien straalt altijd. Ik vraag me af waar die constante gelukzaligheid vandaan komt. Ik kan daar nachten van wakker liggen. Echt waar ", sprak ik tot Linde, mijn psychotherapeute.
Het uurtje was om. Ik groette Linde en ging met een verlicht brein naar huis. Althans, dat maakte ik mezelf wijs. Eens terug thuis begon ik me suf te piekeren en rookte de ene na de andere sigaret.
Roken is meer dan wat genot. Het is een levensstijl. Ik fantaseerde hoe Linde de post-coïtale sigaret oprookte. Het was een prettige, gedenkwaardige fantasie...
Ik mocht haar wel. Ze is net als ik een prille én rijpe dertiger mààr dan met een gestructureerde gedachtegang.
Ik dacht...misschien moet ik wel een boek schrijven. Maar waar zou dat boek in godsnaam over handelen ? Eens denken... In de culinaire slash science-fiction-sfeer : 'Paté met slagroom anno 2047 '. De titel had ik al, nu nog de inhoud. Ik zou ook een psychologisch drama kunnen schrijven, 'Zielknijper De Vorte Psy en de Temesta's ' of soft-erotiek : ' Trutalie met een wandelstok in haar gleuf ' ... Ach wat zou het ? Wat had dit te betekenen ?
Het was avond. Ik had alweer een vrij nutteloze dag achter de rug.
Ik stelde me voor : nog 31 jaar op deze planeet rondhossen, denken, schrijven en bij tijd en wijle een werkje opknappen. Het zag er niet slecht uit. En elke week is er het sessieuurtje bij Linde...
(dv)
Het uurtje was om. Ik groette Linde en ging met een verlicht brein naar huis. Althans, dat maakte ik mezelf wijs. Eens terug thuis begon ik me suf te piekeren en rookte de ene na de andere sigaret.
Roken is meer dan wat genot. Het is een levensstijl. Ik fantaseerde hoe Linde de post-coïtale sigaret oprookte. Het was een prettige, gedenkwaardige fantasie...
Ik mocht haar wel. Ze is net als ik een prille én rijpe dertiger mààr dan met een gestructureerde gedachtegang.
Ik dacht...misschien moet ik wel een boek schrijven. Maar waar zou dat boek in godsnaam over handelen ? Eens denken... In de culinaire slash science-fiction-sfeer : 'Paté met slagroom anno 2047 '. De titel had ik al, nu nog de inhoud. Ik zou ook een psychologisch drama kunnen schrijven, 'Zielknijper De Vorte Psy en de Temesta's ' of soft-erotiek : ' Trutalie met een wandelstok in haar gleuf ' ... Ach wat zou het ? Wat had dit te betekenen ?
Het was avond. Ik had alweer een vrij nutteloze dag achter de rug.
Ik stelde me voor : nog 31 jaar op deze planeet rondhossen, denken, schrijven en bij tijd en wijle een werkje opknappen. Het zag er niet slecht uit. En elke week is er het sessieuurtje bij Linde...
(dv)
woensdag 31 augustus 2011
Einde rook'afbouw'dagboek
Wegens oninteressant, vrij lullig en niet thuishorend op een blog van redelijk niveau : ciao rook'afbouw'dagboek. Ciao !!
dinsdag 30 augustus 2011
Dag 2...
De hele dag op stap geweest, koffietjes gedronken, museum bezocht...in goed gezelschap !
De teller staat momenteel op 25 sigaretten, zwaar over de limiet.
Morgen dag 3, keep hope alive !
De teller staat momenteel op 25 sigaretten, zwaar over de limiet.
Morgen dag 3, keep hope alive !
maandag 29 augustus 2011
Rook'afbouw'dagboek, dag 1
This is it ! Dan toch beslist om af te bouwen met roken. Van 20 à 25 sigaretten per dag tot 15 kankerstokken per dag. Voel me stoned. Ik voel me een winnaar, doch er staat me een zware opdracht te wachten. Na vijf weken zou ik nog maximum 5 sigaretten per dag roken. Uiteraard doe ik dit onder begeleiding. Dandy heeft immers begeleiding nodig. Elke dag !
Waarom dit rook'afbouw'dagboek ? Heeft Dandy aandacht nodig ? Kan hij niet zonder belangstelling ? Dit is best mogelijk...maar het is 'em vooral te doen rond het AFSLUITEN van een 9 jaar durend overmatig gebruik van tabak EN het minder belasten van zijn 'rokers'maag. Jawel, rokersmaag. Tik het woord in google en u zal er niet wijzer op worden. Toch heeft de maagdokter deze term gebruikt en ik geloof hem.
Zal Dandy deze lastige periode met een goed gevoel kunnen afsluiten ? Zal hij niet verleid worden door zijn vele mederokers toch door te gaan met het onophoudelijke roken ?
Hij is in ieder geval gemotiveerd en gedreven om af te bouwen. U wordt dagelijks op de hoogte gehouden via enkele schrijfselen. Verwacht geen epistel, maar een bescheiden weergave van een 31-jarige jongeman die van plan is de tabak grotendeels uit zijn leven te bannen... Tot morgen !
Waarom dit rook'afbouw'dagboek ? Heeft Dandy aandacht nodig ? Kan hij niet zonder belangstelling ? Dit is best mogelijk...maar het is 'em vooral te doen rond het AFSLUITEN van een 9 jaar durend overmatig gebruik van tabak EN het minder belasten van zijn 'rokers'maag. Jawel, rokersmaag. Tik het woord in google en u zal er niet wijzer op worden. Toch heeft de maagdokter deze term gebruikt en ik geloof hem.
Zal Dandy deze lastige periode met een goed gevoel kunnen afsluiten ? Zal hij niet verleid worden door zijn vele mederokers toch door te gaan met het onophoudelijke roken ?
Hij is in ieder geval gemotiveerd en gedreven om af te bouwen. U wordt dagelijks op de hoogte gehouden via enkele schrijfselen. Verwacht geen epistel, maar een bescheiden weergave van een 31-jarige jongeman die van plan is de tabak grotendeels uit zijn leven te bannen... Tot morgen !
donderdag 25 augustus 2011
Humor
Dat de zwartgalligheid het overneemt van het pure plezier is zwaar om dragen. Deze jongen heeft zonlicht nodig ! " All the leaves are brown/And the sky is grey " uit het prachtige 'California dreamin' ' van The Mamas & The Papas.
Eind augustus en nauwelijks zon te bespeuren, we beleven de meest depressief makende zomer sinds...sinds wanneer, ja ? Frank De Boosere !
En toch... Toch kan de pret niet op. Humor in tijden van economisch verval, de Pukkelpopellende, het algmeen rookverbod, en de matige muziekprogrammatie van StuBru.
'Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet " . Ik wou dat ik deze zinsnede had bedacht, maar niet dus. Ik gok Brusselmans, die andere sombermans, maar ik ben er niet zeker van.
In ieder geval, nog meer dan de helende kracht van muziek, heeft humor een ongeziene impact op de psyché van de mens. Maar de ene humor is de andere niet. Lichtvoetigheid in 'Villa Vanthilt', soms best te pruimen, maar al te vaak overbodig, gebakken lucht. Neen, geef mij maar de zwarte humor zoals in de prachtfilm 'Adam's apples', een Deense parabel waarover ik echter niets kwijt wil. Ontdek en geniet !
De heldhaftigste vorm van humor is de zelfspot. Mensen nemen zich vaak te au sérieux terwijl ze in deze drieste tijden beter moeten weten. Ik beweer niet dat humor levens kan redden, maar dat het de pijn verzacht, dàt durf ik luidop denken.
Graag had ik afgesloten met een sterk staaltje humor in De Humo van deze week.
In Uitlaat : " Er is verdorie niets erotisch aan die dvd die voor 9 euro bij de 'Goedele' zat. Ik doe hem cadeau aan mijn 9-jarig neefje. " Antwoord uitlaatcommentator : " Uitstekend idee voor een kerkelijke feestdag, Roger. "
Bye, bye, 'till the next time !
(dv)
Eind augustus en nauwelijks zon te bespeuren, we beleven de meest depressief makende zomer sinds...sinds wanneer, ja ? Frank De Boosere !
En toch... Toch kan de pret niet op. Humor in tijden van economisch verval, de Pukkelpopellende, het algmeen rookverbod, en de matige muziekprogrammatie van StuBru.
'Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet " . Ik wou dat ik deze zinsnede had bedacht, maar niet dus. Ik gok Brusselmans, die andere sombermans, maar ik ben er niet zeker van.
In ieder geval, nog meer dan de helende kracht van muziek, heeft humor een ongeziene impact op de psyché van de mens. Maar de ene humor is de andere niet. Lichtvoetigheid in 'Villa Vanthilt', soms best te pruimen, maar al te vaak overbodig, gebakken lucht. Neen, geef mij maar de zwarte humor zoals in de prachtfilm 'Adam's apples', een Deense parabel waarover ik echter niets kwijt wil. Ontdek en geniet !
De heldhaftigste vorm van humor is de zelfspot. Mensen nemen zich vaak te au sérieux terwijl ze in deze drieste tijden beter moeten weten. Ik beweer niet dat humor levens kan redden, maar dat het de pijn verzacht, dàt durf ik luidop denken.
Graag had ik afgesloten met een sterk staaltje humor in De Humo van deze week.
In Uitlaat : " Er is verdorie niets erotisch aan die dvd die voor 9 euro bij de 'Goedele' zat. Ik doe hem cadeau aan mijn 9-jarig neefje. " Antwoord uitlaatcommentator : " Uitstekend idee voor een kerkelijke feestdag, Roger. "
Bye, bye, 'till the next time !
(dv)
vrijdag 19 augustus 2011
donderdag 18 augustus 2011
De Tijdloze 1000
550 - Cabin fever !
Nick Cave & The Bad Seeds
info : uit het debuutalbum van Nick Cave, 'From her to eternity',
duidelijk nog geïnspireerd door het maniakale, anarchistische van
The Birthday Party, zijn wild om zich heen schoppende band van
begin jaren tachtig
Nick Cave & The Bad Seeds
info : uit het debuutalbum van Nick Cave, 'From her to eternity',
duidelijk nog geïnspireerd door het maniakale, anarchistische van
The Birthday Party, zijn wild om zich heen schoppende band van
begin jaren tachtig
Hobbelig parcours
" Oma kan doodgaan door verdriet ", hoorde ik mijn 7-jarig neefje Dylan vanmorgen vroeg tussen het spelen en ravotten door zeggen. De waarheid uit een kindermond. Hopelijk in dit geval een on-waarheid. Mijn twee neefjes en nichtje zijn opvallend vaak bezig over het eindige, het einde, de dood... Maar zij zijn ten minste nog onbevangen, ongedwongen wild. Zo hoort het. De dood zien zij immers niet als eindpunt. De hemel verwacht ons allen, luidt hun stelling. En wie stout was, wordt ook hierboven naar behoren behandeld. Wat een optimisme dat in schril contrast staat met mijn fatalistisch en zelfs morbide denken.
Ik ben vanmorgen met het verkeerde been uit bed gestapt. Ochtendmelancholie, als dat woord al bestaat. Ik betwijfel het, maar ik be-twijfel graag. Wat als het Leven rechtlijnig was, zonder twijfels, zonder hindernissen, zonder enige vorm van discussie... Een gelukkig, maar saai leven, me dunkt. Het wordt pas interessant als het parcours hobbelig is, ja, zelfs pijn doet. " Kunst moet een beetje pijn doen ", aldus Josse De Pauw, gastcurator van het prachtige Theater Aan Zee dat nu al een dag of tien achter ons ligt.
Ik besluit mij te verbergen achter de mijmering.
Hoe zou het met het koffiemeisje van TAZ zijn ? En Evelien, de sympathieke 18-jarige kettingrokende taxidermiste die met mij voor de lol huwde op het Vama Veche festival ? En waarom beantwoordt mijn Scandinavisch prinsesje mijn met ganzenveer neergepende brieven niet ?
Allemaal vragen die wellicht nimmer een antwoord zullen krijgen. So, fucking what ?
Dit alles weegt niet op tegen de gedachte dat of mijn moeder of mijzelve ooit zouden sterven door verdriet. Maar nee, vooraleer ik sterf, dienen er door mij nog harten gebroken te worden. Mijn eigen hart is immers al wat stuk. Herstel is mogelijk, maar verre van vanzelfsprekend.
Laten we allen pleiten voor een hobbelig parcours alwaar naast duizenden ontgoochelingen ook enkele mooie verrassingen ons te beurt zullen vallen.
(dv)
Ik ben vanmorgen met het verkeerde been uit bed gestapt. Ochtendmelancholie, als dat woord al bestaat. Ik betwijfel het, maar ik be-twijfel graag. Wat als het Leven rechtlijnig was, zonder twijfels, zonder hindernissen, zonder enige vorm van discussie... Een gelukkig, maar saai leven, me dunkt. Het wordt pas interessant als het parcours hobbelig is, ja, zelfs pijn doet. " Kunst moet een beetje pijn doen ", aldus Josse De Pauw, gastcurator van het prachtige Theater Aan Zee dat nu al een dag of tien achter ons ligt.
Ik besluit mij te verbergen achter de mijmering.
Hoe zou het met het koffiemeisje van TAZ zijn ? En Evelien, de sympathieke 18-jarige kettingrokende taxidermiste die met mij voor de lol huwde op het Vama Veche festival ? En waarom beantwoordt mijn Scandinavisch prinsesje mijn met ganzenveer neergepende brieven niet ?
Allemaal vragen die wellicht nimmer een antwoord zullen krijgen. So, fucking what ?
Dit alles weegt niet op tegen de gedachte dat of mijn moeder of mijzelve ooit zouden sterven door verdriet. Maar nee, vooraleer ik sterf, dienen er door mij nog harten gebroken te worden. Mijn eigen hart is immers al wat stuk. Herstel is mogelijk, maar verre van vanzelfsprekend.
Laten we allen pleiten voor een hobbelig parcours alwaar naast duizenden ontgoochelingen ook enkele mooie verrassingen ons te beurt zullen vallen.
(dv)
zondag 14 augustus 2011
Tijdloze 1000
584 - Wondering
Dirty Pretty Things
Info : The Libertines minus Pete(r) Doherty. Stonden enkele jaren geleden straalbezopen op
Pukkelpop te wezen
Dirty Pretty Things
Info : The Libertines minus Pete(r) Doherty. Stonden enkele jaren geleden straalbezopen op
Pukkelpop te wezen
donderdag 11 augustus 2011
Gebrul van Venetië
U zou mij mogelijk een persoon met een eerder ongewone, excentrieke levenswandel kunnen noemen. Doe of zeg wat u niet laten kunt, is mijn advies. Ik doe immers ook wat ik niet laten kan.
Muziekbandjes oprichten bijvoorbeeld en de meest onwaarschijnlijke groepsnamen in het leven roepen.
Ik begon mijn carrière als komische solo-artiest onder de naam Kurt Met Peren. Mijn eerste voorstelling, zo'n 10 jaar geleden heette 'Kut met appelen' en deed nogal wat stof opwaaien.
Mijn standup-carrière was echter geen lang leven beschoren, ook al bereikte ik in 2006 de finale van Comedy Casino Cup, de eerste talentenjacht voor aspirant-comedians op de vaderlandse televisie.
Neen, ik was eerder gemaakt voor rock'n'roll. Mijn eerste bandje heette De Bremer Stadsmuzikanten. Ik was 17 en warhoofd. De verliefdheden volgden elkaar in sneltempo op en ik raakte stilaan geobsedeerd door de grootste rockband aller tijden, The Velvet Underground.
Op een zaternamiddag in het repetitiekot van De Bremer Stadsmuzikanten hielden we een verkiezing. We wilden een nieuwe groepsnaam. Het ging alle richtingen uit. Van No Boundaries (mijn voorstel) - daar kwam de punker in mij naar boven - tot Benny Lookworst & De Gekookte Hespen (culinair voorstel van de gitarist). We hadden The Rubber Johnny's kunnen heten of Boterkoeken Met Mayonaise ; in de soft-erotische sfeer : Two Vaginas en 1 pintje of in de psychofarmaceutische : Xanax En De Prozacs.
Het werd uiteindelijk Hum of Venice, letterlijk 'Gebrul van Venetië'. Poëtisch een meerwaarde vonden we.
Tien jaar later bestaat Hum of Venice nog steeds, maar dan zonder mij. Ze ploeteren, strijden voort, timmeren aan de weg net als de wat bekendere Dandy Davy -uw dienaar die jongstleden op Facebook terecht zijn ongenoegen uitte over het megasucces van de 'Belgische popkoning' Milow.
Moge - los van succes of het gebrek ervan - iedere muziekband ter wereld nog veel plezier beleven aan het kiezen van zijn of haar groepsnaam. Het is hen van harte gegund.
(dv)
Muziekbandjes oprichten bijvoorbeeld en de meest onwaarschijnlijke groepsnamen in het leven roepen.
Ik begon mijn carrière als komische solo-artiest onder de naam Kurt Met Peren. Mijn eerste voorstelling, zo'n 10 jaar geleden heette 'Kut met appelen' en deed nogal wat stof opwaaien.
Mijn standup-carrière was echter geen lang leven beschoren, ook al bereikte ik in 2006 de finale van Comedy Casino Cup, de eerste talentenjacht voor aspirant-comedians op de vaderlandse televisie.
Neen, ik was eerder gemaakt voor rock'n'roll. Mijn eerste bandje heette De Bremer Stadsmuzikanten. Ik was 17 en warhoofd. De verliefdheden volgden elkaar in sneltempo op en ik raakte stilaan geobsedeerd door de grootste rockband aller tijden, The Velvet Underground.
Op een zaternamiddag in het repetitiekot van De Bremer Stadsmuzikanten hielden we een verkiezing. We wilden een nieuwe groepsnaam. Het ging alle richtingen uit. Van No Boundaries (mijn voorstel) - daar kwam de punker in mij naar boven - tot Benny Lookworst & De Gekookte Hespen (culinair voorstel van de gitarist). We hadden The Rubber Johnny's kunnen heten of Boterkoeken Met Mayonaise ; in de soft-erotische sfeer : Two Vaginas en 1 pintje of in de psychofarmaceutische : Xanax En De Prozacs.
Het werd uiteindelijk Hum of Venice, letterlijk 'Gebrul van Venetië'. Poëtisch een meerwaarde vonden we.
Tien jaar later bestaat Hum of Venice nog steeds, maar dan zonder mij. Ze ploeteren, strijden voort, timmeren aan de weg net als de wat bekendere Dandy Davy -uw dienaar die jongstleden op Facebook terecht zijn ongenoegen uitte over het megasucces van de 'Belgische popkoning' Milow.
Moge - los van succes of het gebrek ervan - iedere muziekband ter wereld nog veel plezier beleven aan het kiezen van zijn of haar groepsnaam. Het is hen van harte gegund.
(dv)
maandag 8 augustus 2011
zondag 7 augustus 2011
zondag 31 juli 2011
Theater Aan Zee : Bakjes troost
Ik zou die zaterdag eens de B.V.-spotter gaan uithangen. Ik bevond me op het Zeeheldenplein alwaar een literair event plaatsvond, 'Uitgelezen' met een panelgesprek over - u raadt het nooit -
literatuur. DD en literatuur zijn niet de beste vrienden. Het grootste gedeelte van het panelgesprek liet ik aan mij voorbijgaan, maar ik had mij ervoor wel geamuseerd met de aanstekelijke column van cultuurbeest Marc Didden. Hij - géén feestneus - kwam tot de conclusie dat "de zee in't echt een beetje tussen grijs en kinderkak is ". Hij haalde ook het event de Abba-musical 'Mamma Mia' aan die hij graag beleefd had. Over de toeschouwers was hij minder
flatterend : " Het publiek bestond uit gewone gepensioneerden, coiffeurs en Parkinsonpatiënten ". Ik mag Didden wel.
Ik mocht de Eerste Dag van 'Uitgelezen' openen met het halve treurlied 'Lucky hat', dat op het nieuwe album 'Destination bigger tree' zal prijken. De avond ervoor performde ik met mijn uitstekende band in Club Terminus alsof mijn leven er van af hing. Een eerlijk concert met opvallend veel rocknummers en enkele welgekomen rustpunten.
Maar goed, die zaterdag spotte ik dus B.V.'s als Dominique Deruddere, Josse De Pauw (gastcurator van TAZ), Marie Vinck, Lieve Blancquaert en Nic Balthazar. Ik vroeg die laatste welke film iedereen moét gezien hebben. " An inconvenient truth ", antwoordde hij enthousiast.
Enthousiastelingen kunnen op mijn respect rekenen, zolang dat enthousiasme niet vervalt in hysterie of euforie. Ik ben géén feestneus, ziet u. En hysterie doet me walgen, en doet me denken aan de volkstoeloop van Rock Werchter. Géén massafestivals voor mij. Theater Aan Zee daarentegen herenigt het volkse met de elite en alles wat daar tussen(in) hangt. Voor elk wat wils. " Oostende kan onmogelijk Oostende zijn zonder Theater Aan Zee ", hoorde ik Patrick Smagghe (4AD) zeggen, terwijl ik het koffiemeisje aan het ophitsen was. Nog B.V.'s gespot dan ?
Het interesseerde me niet meer. Ik had genoeg aan het koffiemeisje en mijn bakje troost. Troost was die zaterdag niet nodig. Ik voelde me kiplekker en verviel zowaar niet in zwaarmoedigheid of melancholie.
De ene dag is de andere niet, maar, en dat verzeker ik u, gezien mijn aangeboren Weltschmerz zal ik nog voldoende bakjes troost mogen drinken. De enige dertiger is de andere niet... (dv)
literatuur. DD en literatuur zijn niet de beste vrienden. Het grootste gedeelte van het panelgesprek liet ik aan mij voorbijgaan, maar ik had mij ervoor wel geamuseerd met de aanstekelijke column van cultuurbeest Marc Didden. Hij - géén feestneus - kwam tot de conclusie dat "de zee in't echt een beetje tussen grijs en kinderkak is ". Hij haalde ook het event de Abba-musical 'Mamma Mia' aan die hij graag beleefd had. Over de toeschouwers was hij minder
flatterend : " Het publiek bestond uit gewone gepensioneerden, coiffeurs en Parkinsonpatiënten ". Ik mag Didden wel.
Ik mocht de Eerste Dag van 'Uitgelezen' openen met het halve treurlied 'Lucky hat', dat op het nieuwe album 'Destination bigger tree' zal prijken. De avond ervoor performde ik met mijn uitstekende band in Club Terminus alsof mijn leven er van af hing. Een eerlijk concert met opvallend veel rocknummers en enkele welgekomen rustpunten.
Maar goed, die zaterdag spotte ik dus B.V.'s als Dominique Deruddere, Josse De Pauw (gastcurator van TAZ), Marie Vinck, Lieve Blancquaert en Nic Balthazar. Ik vroeg die laatste welke film iedereen moét gezien hebben. " An inconvenient truth ", antwoordde hij enthousiast.
Enthousiastelingen kunnen op mijn respect rekenen, zolang dat enthousiasme niet vervalt in hysterie of euforie. Ik ben géén feestneus, ziet u. En hysterie doet me walgen, en doet me denken aan de volkstoeloop van Rock Werchter. Géén massafestivals voor mij. Theater Aan Zee daarentegen herenigt het volkse met de elite en alles wat daar tussen(in) hangt. Voor elk wat wils. " Oostende kan onmogelijk Oostende zijn zonder Theater Aan Zee ", hoorde ik Patrick Smagghe (4AD) zeggen, terwijl ik het koffiemeisje aan het ophitsen was. Nog B.V.'s gespot dan ?
Het interesseerde me niet meer. Ik had genoeg aan het koffiemeisje en mijn bakje troost. Troost was die zaterdag niet nodig. Ik voelde me kiplekker en verviel zowaar niet in zwaarmoedigheid of melancholie.
De ene dag is de andere niet, maar, en dat verzeker ik u, gezien mijn aangeboren Weltschmerz zal ik nog voldoende bakjes troost mogen drinken. De enige dertiger is de andere niet... (dv)
maandag 25 juli 2011
Theater Aan Zee 2011
Komende vrijdag 29 juli stelt Dandy Davy exclusief nieuw materiaal voor uit zijn tweede album,
Destination Bigger Tree , dat in het najaar verschijnt. Dit is in Club Terminus aan station in Oostende . Meer info/tickets www.theateraanzee.be
Destination Bigger Tree , dat in het najaar verschijnt. Dit is in Club Terminus aan station in Oostende . Meer info/tickets www.theateraanzee.be
Strijdlust
Onpasselijk. Diepbedroefd. Zo voelde ik mij vanochtend na een avondje Gentse Feesten.
Eén avondje ocharme, in de Faja Lobi alwaar ik een aardig muzikaal setje afwerkte voor hoop en
al tien man in het voorprogramma van twee rotgetalenteerde bluesknapen. Maar ik heb mij
vermaakt. De liederen van Rianto Delrue en Fernant Zeste smaakten bitterzoet.
Hoop, verlangen, gemis en een...meisje of twee, zo vat ik in mijn eigen bewoordingen de blues
samen. Ik ben slecht in samenvatten, maar ben een meester in het citeren. " Ze was niet gemaakt om gelukkig te zijn ", bloklettert De Morgen. Amy Winehouse, nu voorgoed lid van de
'Forever 27 Club' ruilde zaterdag het tijdelijke voor het eeuwige. Van wereldster naar Dirt in the ground.
Dirt in the ground ben ik nog niet, maar vanochtend voelde ik mij wel tachtig ! Sigaret in de linkermondhoek, een protesterende maag en een bang hartje...voor wat komen zou...
Een apocalyps ? Het einde van een beschaving ? De definitieve neergang van Dandy Davy ?
Ach, wat zou het... Strijden, makker, sprak ik vanmiddag tot mezelf en ik raapte wat moed bijeen. De storm in mijn zieke brein was wat gaan liggen en mijn maag herstelde zich.
Met Cadel Evans als oververdiende eindwinnaar dienen we afscheid te nemen van een vrij hoogstaande Tour de France. Ik mag Cadelleke wel ; hij ziet er niet uit, heeft een wat gedrongen positie op zijn stalen ros en is niet 's werelds meest charismatische medemens, maar ik mag hem.
Omwille van zijn strijdlust.
Ik ga misschien strijdend ten onder, I died a hundred times - ik zei het al -ik ben een meester in citeren, maar een gebrek aan strijdlust kan men mij niet verwijten.
Hopelijk denkt mijn neurologe daar ook zo over...
(dv)
Eén avondje ocharme, in de Faja Lobi alwaar ik een aardig muzikaal setje afwerkte voor hoop en
al tien man in het voorprogramma van twee rotgetalenteerde bluesknapen. Maar ik heb mij
vermaakt. De liederen van Rianto Delrue en Fernant Zeste smaakten bitterzoet.
Hoop, verlangen, gemis en een...meisje of twee, zo vat ik in mijn eigen bewoordingen de blues
samen. Ik ben slecht in samenvatten, maar ben een meester in het citeren. " Ze was niet gemaakt om gelukkig te zijn ", bloklettert De Morgen. Amy Winehouse, nu voorgoed lid van de
'Forever 27 Club' ruilde zaterdag het tijdelijke voor het eeuwige. Van wereldster naar Dirt in the ground.
Dirt in the ground ben ik nog niet, maar vanochtend voelde ik mij wel tachtig ! Sigaret in de linkermondhoek, een protesterende maag en een bang hartje...voor wat komen zou...
Een apocalyps ? Het einde van een beschaving ? De definitieve neergang van Dandy Davy ?
Ach, wat zou het... Strijden, makker, sprak ik vanmiddag tot mezelf en ik raapte wat moed bijeen. De storm in mijn zieke brein was wat gaan liggen en mijn maag herstelde zich.
Met Cadel Evans als oververdiende eindwinnaar dienen we afscheid te nemen van een vrij hoogstaande Tour de France. Ik mag Cadelleke wel ; hij ziet er niet uit, heeft een wat gedrongen positie op zijn stalen ros en is niet 's werelds meest charismatische medemens, maar ik mag hem.
Omwille van zijn strijdlust.
Ik ga misschien strijdend ten onder, I died a hundred times - ik zei het al -ik ben een meester in citeren, maar een gebrek aan strijdlust kan men mij niet verwijten.
Hopelijk denkt mijn neurologe daar ook zo over...
(dv)
zondag 24 juli 2011
woensdag 20 juli 2011
Eenvoud
De walking contradiction die ik ben - ruwe bolster, blanke pit -
filantroop/misantroop - en het naderen van het einde van de wereld in 2012,
daar zou ik een verhandeling over kunnen schrijven, maar ik zal dat niet doen.
Ik hou immers van eenvoud mits wat extra poëzie zoals de Tour.
" Stervende zwanen ", oordeelt Wuyts Michel over de gelosten in
een of andere bergetappe.
" Ze sterven, tot aan de dood ", nogmaals het VRT-heerschap dat naast
co-commentator José De Cauwer zich bedient van barok taalgebruik.
Te nemen of te laten.
Eenvoud... Of hoe een vrouw in de uitstekende documentaire 'Bedankt en merci'
over oude volkscafés in de Westhoek en hun cafébazen en hun klanten, berustend
sprak : " En zo gaat de tijd voorbij " .
Een briljant stukje weemoedige televisie dat in schril contrast staat met het karikaturale
van zedenkomedie 'FC de Kampioenen' of met de banaliteit van misdaadserie 'Witse'.
Het flauwe '1000 zonnen', het zomerdoorslagje van het altijd schitterende 'Man bijt hond', is
voer voor de prullenmand
En zo gaat de tijd voorbij...
Ondanks de kwakkelzomer ontstaan er op terrasjes als vanouds vele praatjes, liefst
praatjes van eenvoudige makelij
Waar mensen samentroepen, ben ik er bij...
(dv)
filantroop/misantroop - en het naderen van het einde van de wereld in 2012,
daar zou ik een verhandeling over kunnen schrijven, maar ik zal dat niet doen.
Ik hou immers van eenvoud mits wat extra poëzie zoals de Tour.
" Stervende zwanen ", oordeelt Wuyts Michel over de gelosten in
een of andere bergetappe.
" Ze sterven, tot aan de dood ", nogmaals het VRT-heerschap dat naast
co-commentator José De Cauwer zich bedient van barok taalgebruik.
Te nemen of te laten.
Eenvoud... Of hoe een vrouw in de uitstekende documentaire 'Bedankt en merci'
over oude volkscafés in de Westhoek en hun cafébazen en hun klanten, berustend
sprak : " En zo gaat de tijd voorbij " .
Een briljant stukje weemoedige televisie dat in schril contrast staat met het karikaturale
van zedenkomedie 'FC de Kampioenen' of met de banaliteit van misdaadserie 'Witse'.
Het flauwe '1000 zonnen', het zomerdoorslagje van het altijd schitterende 'Man bijt hond', is
voer voor de prullenmand
En zo gaat de tijd voorbij...
Ondanks de kwakkelzomer ontstaan er op terrasjes als vanouds vele praatjes, liefst
praatjes van eenvoudige makelij
Waar mensen samentroepen, ben ik er bij...
(dv)
maandag 18 juli 2011
Morgen in Humo : Tussen Hemel en Hel met...
Alex Agnew :
" Facebook is heel angstaanjagend. Het internet is begonnen als een platform om informatie en kennis uit te wisselen, maar de laatste jaren is het een bastion van domheid en zelfverheerlijking geworden. Steeds meer mensen gebruiken het alleen maar als forum om zichzelf belangrijk te doen lijken en om er hun nietsbetekenende meninkjes te kunnen verkondigen. Het ergste is dat daar nog rekening mee wordt gehouden ook. "
" Facebook is heel angstaanjagend. Het internet is begonnen als een platform om informatie en kennis uit te wisselen, maar de laatste jaren is het een bastion van domheid en zelfverheerlijking geworden. Steeds meer mensen gebruiken het alleen maar als forum om zichzelf belangrijk te doen lijken en om er hun nietsbetekenende meninkjes te kunnen verkondigen. Het ergste is dat daar nog rekening mee wordt gehouden ook. "
zaterdag 16 juli 2011
vrijdag 15 juli 2011
woensdag 13 juli 2011
dinsdag 12 juli 2011
maandag 11 juli 2011
CACTUSFESTIVAL 2011
" Jullie zijn allemaal mooi " , zo groette publieksopwarmer van dienst
Nic Balthazar ons op de 30ste editie van het festival in het prachtige Minnewaterpark
van Brugge, het Venetië van het Noorden.
Zijn verwelkoming deed mijn wankelend zelfbeeld wat opkrikken...
Alweder artiesten van divers pluimage zouden het talrijk opgekomen publiek entertainen
dat het een lieve lust was...
KATE NASH **1/2
Opende samen met haar all-girls-band de set met een verrassend en rommelig punknummer.
Veelbelovende intrede, helaas kon ze de belofte niet helemaal waarmaken.
Haar songs zijn best wel puntig, en ze zingt als een kind dat een driftbui heeft, maar we misten
toch wat diepgang.
Kate is allerminst een no-brainer - ze had het in een preekje over de homofobische medemens en uitte haar kritiek - maar het ontbrak haar aan wat extra angeltjes.
Ze sloot een wisselvallige set af met het uitstekende en welbekende 'Foundations' .
MARK LANEGAN & ISOBEL CAMPBELL ***1/2
Hij : zanger van Gutter Twins, Soulsavers, gastvocalist bij Queens of the Stone Age, diepe grom...
Zij : tekstschrijver, speelde bij Belle & Sebastian, mooie deerne...
Beiden : een enigma ?
Wat het ook zij, al vroeg op dag 1 ontspond zich hét hoogtepunt van het festival.
De liedjeskeuze kan betwist worden - de setlist bestond vooral uit hun recentste worp 'Hawk' - maar het was gewoonweg genieten. Sublieme voortkabbelende, lijzige countryliedjes over hartepijn zoals 'You won't let me down again', 'Come undone' en 'The circus is leaving town'
( " And let your hair hang loose/Kick off your satine shoes/Throw back the hided down/Farewell to the Friday's clown " ) kregen we voorgeschoteld en ze gingen als zoete broodjes binnen.
Zagen we Lanegan daar tot driemaal toe glimlachen naar Isobel ?
Uit-ste-kend concert !!!
KEZIAH JONES ***
Afro-funk-rock die er 's middags lekker in ging.
Bleek een frisse verschijning te zijn in de duistere wereld van uw dienaar.
Eindigde de set met een uiterst fraaie cover van Hendrix'/Dylans klassieker 'All along the watchtower '.
JANELLE MONAE *
Tijd voor een plaspauze en toch gaven we negroïden een kans. Helaas. De geforceerd gezelligheid
van retro-soul, nu-soul, nu-motown (???) was geen spek voor ons bek.
Toch nog 1 ster voor een puike cover van Jackson 5's ' I want you back'.
COLD WAR KIDS ***
Op hun laatste album hebben ze hun soulvolle nummers ingeruild voor ietwat stereotiepere roots-/indierock, ja, zelfs stadionrock, en toch verveelde het concert geen seconde.
De kids brachten een uurtje zompige indie met als hoogtepunten toch 'Hang me up to dry', 'We used to vacation', het geniale 'Hospital beds' ( " We got no chance of recovery, sharing hospital joy and misery " ) en ' Old Saint John' uit hun debuutplaat.
TRIGGERFINGER *** (1/2)
Retestrak. Dreigend. Rock'n'roll diep verankerd in fifties-/sixtiesblues.
Een fenomenaal lang uitgesponnen versie van 'All this dancin' around', met 'Is it' ('Is it my shirt, is it my shoes, is it my love for the blues') een rocksong dat dagenlang in je hoofd blijkt rondspoken en 'On my knees', de onverwoestbare klassieker uit hun beginperiode.
Het publiek werd er ongemeen wild van en gelijk hadden ze. Dit optreden zal nog lang in ons geheugen gegrift staan.
Toch een kanttekening : waar bleven ' Let it ride' en 'Lost love in love', toch twee Afrekeningsprijsbeesten die live zeker gingen ontploffen.
(dv)
Nic Balthazar ons op de 30ste editie van het festival in het prachtige Minnewaterpark
van Brugge, het Venetië van het Noorden.
Zijn verwelkoming deed mijn wankelend zelfbeeld wat opkrikken...
Alweder artiesten van divers pluimage zouden het talrijk opgekomen publiek entertainen
dat het een lieve lust was...
KATE NASH **1/2
Opende samen met haar all-girls-band de set met een verrassend en rommelig punknummer.
Veelbelovende intrede, helaas kon ze de belofte niet helemaal waarmaken.
Haar songs zijn best wel puntig, en ze zingt als een kind dat een driftbui heeft, maar we misten
toch wat diepgang.
Kate is allerminst een no-brainer - ze had het in een preekje over de homofobische medemens en uitte haar kritiek - maar het ontbrak haar aan wat extra angeltjes.
Ze sloot een wisselvallige set af met het uitstekende en welbekende 'Foundations' .
MARK LANEGAN & ISOBEL CAMPBELL ***1/2
Hij : zanger van Gutter Twins, Soulsavers, gastvocalist bij Queens of the Stone Age, diepe grom...
Zij : tekstschrijver, speelde bij Belle & Sebastian, mooie deerne...
Beiden : een enigma ?
Wat het ook zij, al vroeg op dag 1 ontspond zich hét hoogtepunt van het festival.
De liedjeskeuze kan betwist worden - de setlist bestond vooral uit hun recentste worp 'Hawk' - maar het was gewoonweg genieten. Sublieme voortkabbelende, lijzige countryliedjes over hartepijn zoals 'You won't let me down again', 'Come undone' en 'The circus is leaving town'
( " And let your hair hang loose/Kick off your satine shoes/Throw back the hided down/Farewell to the Friday's clown " ) kregen we voorgeschoteld en ze gingen als zoete broodjes binnen.
Zagen we Lanegan daar tot driemaal toe glimlachen naar Isobel ?
Uit-ste-kend concert !!!
KEZIAH JONES ***
Afro-funk-rock die er 's middags lekker in ging.
Bleek een frisse verschijning te zijn in de duistere wereld van uw dienaar.
Eindigde de set met een uiterst fraaie cover van Hendrix'/Dylans klassieker 'All along the watchtower '.
JANELLE MONAE *
Tijd voor een plaspauze en toch gaven we negroïden een kans. Helaas. De geforceerd gezelligheid
van retro-soul, nu-soul, nu-motown (???) was geen spek voor ons bek.
Toch nog 1 ster voor een puike cover van Jackson 5's ' I want you back'.
COLD WAR KIDS ***
Op hun laatste album hebben ze hun soulvolle nummers ingeruild voor ietwat stereotiepere roots-/indierock, ja, zelfs stadionrock, en toch verveelde het concert geen seconde.
De kids brachten een uurtje zompige indie met als hoogtepunten toch 'Hang me up to dry', 'We used to vacation', het geniale 'Hospital beds' ( " We got no chance of recovery, sharing hospital joy and misery " ) en ' Old Saint John' uit hun debuutplaat.
TRIGGERFINGER *** (1/2)
Retestrak. Dreigend. Rock'n'roll diep verankerd in fifties-/sixtiesblues.
Een fenomenaal lang uitgesponnen versie van 'All this dancin' around', met 'Is it' ('Is it my shirt, is it my shoes, is it my love for the blues') een rocksong dat dagenlang in je hoofd blijkt rondspoken en 'On my knees', de onverwoestbare klassieker uit hun beginperiode.
Het publiek werd er ongemeen wild van en gelijk hadden ze. Dit optreden zal nog lang in ons geheugen gegrift staan.
Toch een kanttekening : waar bleven ' Let it ride' en 'Lost love in love', toch twee Afrekeningsprijsbeesten die live zeker gingen ontploffen.
(dv)
woensdag 6 juli 2011
dinsdag 5 juli 2011
maandag 4 juli 2011
Pijn/Herstel
Zomerdepressies.
Ik heb er al enkele achter de rug. Maar ik klaag niet.
Het beest is niet onoverwinnelijk maar loert iedere dag om de hoek.
Als ik geluk heb, laat het me enkele etmalen met rust, doch (al te) vaak
slaat het genadeloos hard toe. Het grijpt zich bij mijn keel, en geeft me
een welgemikte stomp in mijn maag die - nu blijkt - de achillespees van mijn
corpus is.
Ik ben singer/songwriter. Bij tijd en wijle schrijf ik het geestelijk lijden
van mij af. Ik bereik er totnogtoe een klein publiek mee. Niet erg. Daar
lig ik niet bepaald wakker van.
Wat mij echter wel de slaap verhindert, is de vraag welke betekenis ik zou
moeten geven aan Het Leven.
Ach, ik heb gewoonweg al een tijdlang niet meer gefilosofeerd in de kroeg.
Nu het rookverbod van toepassing is, wordt het er alleszins niet gezelliger op.
Kijk, ik ben in drie dingen goed : roken, koffie drinken en filosoferen. Met de
kroeg als ultieme locatie/speeltuin. En ik ben graag de protagonist in die tuin,
slurpend en lurkend.
Vandaag ging ik op bezoek in een café dat mij dierbaar is.
Geen zin in koffie met sigaretten. Wél goesting in wat gemijmer, gefilosofeer maar
ik vond geen gesprekspartner.
Al na een kwartier verliet ik het pand. Zichtbaar gepijnigd. You can't always get
what you want.
Conclusie : wat je ook doet, hoe authentiek je intenties ook zijn, altijd is er wat pijn
mee gemoeid.
Morgen blijf ik thuis op zoek naar herstel...
Ik heb er al enkele achter de rug. Maar ik klaag niet.
Het beest is niet onoverwinnelijk maar loert iedere dag om de hoek.
Als ik geluk heb, laat het me enkele etmalen met rust, doch (al te) vaak
slaat het genadeloos hard toe. Het grijpt zich bij mijn keel, en geeft me
een welgemikte stomp in mijn maag die - nu blijkt - de achillespees van mijn
corpus is.
Ik ben singer/songwriter. Bij tijd en wijle schrijf ik het geestelijk lijden
van mij af. Ik bereik er totnogtoe een klein publiek mee. Niet erg. Daar
lig ik niet bepaald wakker van.
Wat mij echter wel de slaap verhindert, is de vraag welke betekenis ik zou
moeten geven aan Het Leven.
Ach, ik heb gewoonweg al een tijdlang niet meer gefilosofeerd in de kroeg.
Nu het rookverbod van toepassing is, wordt het er alleszins niet gezelliger op.
Kijk, ik ben in drie dingen goed : roken, koffie drinken en filosoferen. Met de
kroeg als ultieme locatie/speeltuin. En ik ben graag de protagonist in die tuin,
slurpend en lurkend.
Vandaag ging ik op bezoek in een café dat mij dierbaar is.
Geen zin in koffie met sigaretten. Wél goesting in wat gemijmer, gefilosofeer maar
ik vond geen gesprekspartner.
Al na een kwartier verliet ik het pand. Zichtbaar gepijnigd. You can't always get
what you want.
Conclusie : wat je ook doet, hoe authentiek je intenties ook zijn, altijd is er wat pijn
mee gemoeid.
Morgen blijf ik thuis op zoek naar herstel...
zondag 3 juli 2011
Flarden tijdloze 1000
Het is weer zover. Uw dienaar heeft van begin dit jaar tot eind juni onafgebroken
duizend (!) onweerstaanbare songs geselecteerd voor zijn Tijdloze.
De komende weken/maanden krijgt u flarden Tijdloze nummers in uw maag gesplitst,
zomaar... omdat DD dat graag doet.
We steken van wal met nummer 1000 :
Bulletproof van La Roux
Met de start van de Tour, de zomerfestivals en zoveel meer is eveneens
Dandy's persoonlijke lijst uit de startblokken geschoten.
En néé, 'Child in time' staat er NIET in...
duizend (!) onweerstaanbare songs geselecteerd voor zijn Tijdloze.
De komende weken/maanden krijgt u flarden Tijdloze nummers in uw maag gesplitst,
zomaar... omdat DD dat graag doet.
We steken van wal met nummer 1000 :
Bulletproof van La Roux
Met de start van de Tour, de zomerfestivals en zoveel meer is eveneens
Dandy's persoonlijke lijst uit de startblokken geschoten.
En néé, 'Child in time' staat er NIET in...
zaterdag 2 juli 2011
donderdag 30 juni 2011
Café Kulujuut
Elke woensdagavond op www.villabota.be tussen 20 en 21u. : Café Kulujuut : een amalgaam vol
geestige rubriekjes u geserveerd door Harm, Karel, Peter en mezelf . We nemen twee weken verlof en starten die handel terug op 20 juli. Moest ik van jullie zijn, ik zou luisteren: we hebben immers al Max Cavalera ! Piv Huvluv ! Ygor ! in de studio gehad als gewaardeerde gasten.
geestige rubriekjes u geserveerd door Harm, Karel, Peter en mezelf . We nemen twee weken verlof en starten die handel terug op 20 juli. Moest ik van jullie zijn, ik zou luisteren: we hebben immers al Max Cavalera ! Piv Huvluv ! Ygor ! in de studio gehad als gewaardeerde gasten.
FESTIVALTIPS 1
1. Grinderman op Rock Werchter
2. PJ Harvey op Rock Werchter
3. Mark Lanegan & Isobel Campbell op Cactusfestival
4. Cold War Kids op Cactusfestival
5. Mogwai op Cactusfestival
2. PJ Harvey op Rock Werchter
3. Mark Lanegan & Isobel Campbell op Cactusfestival
4. Cold War Kids op Cactusfestival
5. Mogwai op Cactusfestival
Op burgerlijke wijze
A summer jam, hooikoorts, gedonder,
de zon die even vanachter de wolken piept,
de hondsdagen, verschroeiende hitte, festivals,
weinig indrukwekkende tv, de Tour de France...
De zomer is in ons land en start met het betwiste rookverbod
Ik zal er echter mijn slaap niet voor laten, ook niet
voor mijn zoveelste afwezigheid op Rock Werchter,
top 3 van de beste Europese festivals
Waar lig ik dan wél wakker van ?
Wel, dit gaat u niet eens aan, maar ik zal het u toch
mededelen :
het mijmeren over een vergane vakantieliefde
13 jaar geleden aanschouwde ik het versgemaaide
gras in een achtertuintje te Houthulst en vlijde me neer
dichtbij mijn eerste liefde Gwendolina
Ik was 18 en kreeg net te horen dat ik mijn zesde middelbaar
moest overdoen
Ik spoelde de ontgoocheling door met het speeksel mijner
eerste geliefde
Na een ronduit fabuleuze zomer vol vrijpartijen, het beantwoorden
der brieven mijner Gwendolina, maakte ik het uit op september de 9de
Ik had voor het eerst een meisje gekwetst in mijn bizarre, vol met
existentiële vragen geplaagde leventje
'Keep on rocking in the free world', hoor ik Neil Young net kelen
op StuBru
Ik had deze zinsnede als advies meegegeven toen ik
Gwendolina duidelijk maakte dat het geen zin meer had om verder te gaan
in deze, jawel, kalverliefde
Heden is Gwendolina getrouwd, heeft kindje,huisje,tuintje, werkje...
En ja hoor, ze blijft verder rocken in de vrije wereld, zij het op
enigszins burgerlijke wijze
(dv)
de zon die even vanachter de wolken piept,
de hondsdagen, verschroeiende hitte, festivals,
weinig indrukwekkende tv, de Tour de France...
De zomer is in ons land en start met het betwiste rookverbod
Ik zal er echter mijn slaap niet voor laten, ook niet
voor mijn zoveelste afwezigheid op Rock Werchter,
top 3 van de beste Europese festivals
Waar lig ik dan wél wakker van ?
Wel, dit gaat u niet eens aan, maar ik zal het u toch
mededelen :
het mijmeren over een vergane vakantieliefde
13 jaar geleden aanschouwde ik het versgemaaide
gras in een achtertuintje te Houthulst en vlijde me neer
dichtbij mijn eerste liefde Gwendolina
Ik was 18 en kreeg net te horen dat ik mijn zesde middelbaar
moest overdoen
Ik spoelde de ontgoocheling door met het speeksel mijner
eerste geliefde
Na een ronduit fabuleuze zomer vol vrijpartijen, het beantwoorden
der brieven mijner Gwendolina, maakte ik het uit op september de 9de
Ik had voor het eerst een meisje gekwetst in mijn bizarre, vol met
existentiële vragen geplaagde leventje
'Keep on rocking in the free world', hoor ik Neil Young net kelen
op StuBru
Ik had deze zinsnede als advies meegegeven toen ik
Gwendolina duidelijk maakte dat het geen zin meer had om verder te gaan
in deze, jawel, kalverliefde
Heden is Gwendolina getrouwd, heeft kindje,huisje,tuintje, werkje...
En ja hoor, ze blijft verder rocken in de vrije wereld, zij het op
enigszins burgerlijke wijze
(dv)
Arabi Araba
Arabi Araba
alleen Allah komt het toe eenzaam te zijn
Indien Hij de dood niet had uitgevonden,
zouden wij elkaar opeten
De mens bezit slechts wat hij overwonnen heeft
of hoe een Arabisch zegswijze luidt : " Beledigingen
moeten in zand geschreven worden en complimenten
in steen gegraveerd "
Ik leer, ik héb geleerd
dat het aards paradijs zich bevindt op de rug der paarden, in de
lectuur van boeken, tussen de borsten van de vrouwen
Vrouwen om van te hou(d)en
Meisjes - niet op te eisen
Maar te koesteren : het zuchten van een mooi meisje wordt verder gehoord
dan het gebrul van de leeuw
Arabi, Araba
c'est comme ca
een kom sla ??
Hoor ik u denken - ik bedien u op uw wenken, met meer van dat Arabisch
fraais
neen, ik spreek geen koeterwaals maar 'Mozambiques'
voor mij gene fishsticks maar echte vis
Gooi een gelukkig man in zee en hij komt eruit met een vis in zijn mond
Toegegeven, ik weet meer van ellendig beven
dan van gelukkig zijn maar laat dat ons humeur niet verpesten
De Arabieren, excusez, de Arabiërs komen graag naar het westen
Ik vind dan ook dat we hen ten alle tijde moeten verwelkomen
en het te integreren in ons samenzijn
No pain, no gain
Niets gaat zonder pijn
En als je wat te veel droefenis ophebt,
praat dan niet
" Zwijgen is een geneesmiddel tegen verdriet "
En ja, mijn tekst rockt als een tiet
(dv)
alleen Allah komt het toe eenzaam te zijn
Indien Hij de dood niet had uitgevonden,
zouden wij elkaar opeten
De mens bezit slechts wat hij overwonnen heeft
of hoe een Arabisch zegswijze luidt : " Beledigingen
moeten in zand geschreven worden en complimenten
in steen gegraveerd "
Ik leer, ik héb geleerd
dat het aards paradijs zich bevindt op de rug der paarden, in de
lectuur van boeken, tussen de borsten van de vrouwen
Vrouwen om van te hou(d)en
Meisjes - niet op te eisen
Maar te koesteren : het zuchten van een mooi meisje wordt verder gehoord
dan het gebrul van de leeuw
Arabi, Araba
c'est comme ca
een kom sla ??
Hoor ik u denken - ik bedien u op uw wenken, met meer van dat Arabisch
fraais
neen, ik spreek geen koeterwaals maar 'Mozambiques'
voor mij gene fishsticks maar echte vis
Gooi een gelukkig man in zee en hij komt eruit met een vis in zijn mond
Toegegeven, ik weet meer van ellendig beven
dan van gelukkig zijn maar laat dat ons humeur niet verpesten
De Arabieren, excusez, de Arabiërs komen graag naar het westen
Ik vind dan ook dat we hen ten alle tijde moeten verwelkomen
en het te integreren in ons samenzijn
No pain, no gain
Niets gaat zonder pijn
En als je wat te veel droefenis ophebt,
praat dan niet
" Zwijgen is een geneesmiddel tegen verdriet "
En ja, mijn tekst rockt als een tiet
(dv)
Abonneren op:
Posts (Atom)