Pijn/Herstel

Zomerdepressies.
Ik heb er al enkele achter de rug. Maar ik klaag niet.
Het beest is niet onoverwinnelijk maar loert iedere dag om de hoek.
Als ik geluk heb, laat het me enkele etmalen met rust, doch (al te) vaak
slaat het genadeloos hard toe. Het grijpt zich bij mijn keel, en geeft me
een welgemikte stomp in mijn maag die - nu blijkt - de achillespees van mijn
corpus is.
Ik ben singer/songwriter. Bij tijd en wijle schrijf ik het geestelijk lijden
van mij af. Ik bereik er totnogtoe een klein publiek mee. Niet erg. Daar
lig ik niet bepaald wakker van.
Wat mij echter wel de slaap verhindert, is de vraag welke betekenis ik zou
moeten geven aan Het Leven.
Ach, ik heb gewoonweg al een tijdlang niet meer gefilosofeerd in de kroeg.
Nu het rookverbod van toepassing is, wordt het er alleszins niet gezelliger op.

Kijk, ik ben in drie dingen goed : roken, koffie drinken en filosoferen. Met de
kroeg als ultieme locatie/speeltuin. En ik ben graag de protagonist in die tuin,
slurpend en lurkend.
Vandaag ging ik op bezoek in een café dat mij dierbaar is.
Geen zin in koffie met sigaretten. Wél goesting in wat gemijmer, gefilosofeer maar
ik vond geen gesprekspartner.
Al na een kwartier verliet ik het pand. Zichtbaar gepijnigd. You can't always get
what you want.
Conclusie : wat je ook doet, hoe authentiek je intenties ook zijn, altijd is er wat pijn
mee gemoeid.
Morgen blijf ik thuis op zoek naar herstel...