Strijdlust

Onpasselijk. Diepbedroefd. Zo voelde ik mij vanochtend na een avondje Gentse Feesten.
Eén avondje ocharme, in de Faja Lobi alwaar ik een aardig muzikaal setje afwerkte voor hoop en
al tien man in het voorprogramma van twee rotgetalenteerde bluesknapen. Maar ik heb mij
vermaakt. De liederen van Rianto Delrue en Fernant Zeste smaakten bitterzoet.
Hoop, verlangen, gemis en een...meisje of twee, zo vat ik in mijn eigen bewoordingen de blues
samen. Ik ben slecht in samenvatten, maar ben een meester in het citeren. " Ze was niet gemaakt om gelukkig te zijn ", bloklettert De Morgen. Amy Winehouse, nu voorgoed lid van de
'Forever 27 Club' ruilde zaterdag het tijdelijke voor het eeuwige. Van wereldster naar Dirt in the ground.
Dirt in the ground ben ik nog niet, maar vanochtend voelde ik mij wel tachtig ! Sigaret in de linkermondhoek, een protesterende maag en een bang hartje...voor wat komen zou...
Een apocalyps ? Het einde van een beschaving ? De definitieve neergang van Dandy Davy ?
Ach, wat zou het... Strijden, makker, sprak ik vanmiddag tot mezelf en ik raapte wat moed bijeen. De storm in mijn zieke brein was wat gaan liggen en mijn maag herstelde zich.

Met Cadel Evans als oververdiende eindwinnaar dienen we afscheid te nemen van een vrij hoogstaande Tour de France. Ik mag Cadelleke wel ; hij ziet er niet uit, heeft een wat gedrongen positie op zijn stalen ros en is niet 's werelds meest charismatische medemens, maar ik mag hem.
Omwille van zijn strijdlust.
Ik ga misschien strijdend ten onder, I died a hundred times - ik zei het al -ik ben een meester in citeren, maar een gebrek aan strijdlust kan men mij niet verwijten.
Hopelijk denkt mijn neurologe daar ook zo over...
(dv)