Excitement in de morgenstond

Ik ben géén muziekjournalist en zal het ook nooit worden. Ik ambiëer andere dingen. Zoals het schrijven van een weemoedige popsong of een tekening maken van, wat ik zelf noem, een kruising tussen een totempaal en een gezichtenpaleis.
Wekelijks schrijf ik ook een column, een cursiefje zo je wil, over wat me bezighoudt.

Nadat ik die dinsdagmorgen uit het kabinet van Linde, mijn psychotherapeute, stapte, bladerde ik wat in de verse Humo. Tot mijn grote vreugde stond er een dossiertje in over 20 jaar 'Nevermind', de doorbraakplaat van de toonaangevende grungeband Nirvana.
Mijn ochtendhumeur bleek al snel als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Ik begon te mijmeren...

Het was 1995. 'Monster', het fel ondergewaardeerde rockalbum van R.E.M. schalde door de boxen. 'Circus envy' stond op. " Put pepper in my coffee, I forgot to bark on command " , keelde Michael Stipe door een laag of vier distortion en feedback. Ik had nog cassetjes liggen van Nirvana's 'Unplugged in New York' , 'In utero' en ... 'Nevermind' . De eerste twee had ik al grijsgedraaid, die laatste diende nog ontdekt te worden.

Ik was een laatbloeier in de rock'n'roll, kende de mij nu zo typerende weemoed nog niet en geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om over het fenomeen meisjes te fantaseren.
Neen, vanaf '95 besloot ik mijn hart aan Nirvana te verpanden ; aan 'Nevermind' zeker, al vond ik 'In utero' nog beter. Ik kon het toen niet echt onder woorden brengen wat ik zo fantastisch vond aan Seatlle's finest. Nu, 16 jaar later krijg ik er een beter zicht op.
Cobain's authenticiteit ! De passie ! De anti-glamour ! Maar ook, de twijfels van een gekwelde frontman die lak had aan succes en zijn oerschreeuw maakten en maken nog steeds een diepe indruk op mij.

Nirvana heeft geschiedenis geschreven. Geen enkele rockband nà hen heeft het klaargespeeld om dezelfde authenticiteit uit te dragen. Niemand zal er ooit in slagen om ook maar in de buurt te komen van Cobain's zeggingskracht. Einde mijmering...

Ik bestelde een verwenkoffie en stak een sigaret op. Verwend ventje, dacht ik. Mààr : ik had iets te vieren. Officieel 20, voor mij 16 jaar 'Nevermind'. Excitement in de morgenstond, de smaak van voortreffelijke koffie in mijn mond...
(dv)