Ik zou die zaterdag eens de B.V.-spotter gaan uithangen. Ik bevond me op het Zeeheldenplein alwaar een literair event plaatsvond, 'Uitgelezen' met een panelgesprek over - u raadt het nooit -
literatuur. DD en literatuur zijn niet de beste vrienden. Het grootste gedeelte van het panelgesprek liet ik aan mij voorbijgaan, maar ik had mij ervoor wel geamuseerd met de aanstekelijke column van cultuurbeest Marc Didden. Hij - géén feestneus - kwam tot de conclusie dat "de zee in't echt een beetje tussen grijs en kinderkak is ". Hij haalde ook het event de Abba-musical 'Mamma Mia' aan die hij graag beleefd had. Over de toeschouwers was hij minder
flatterend : " Het publiek bestond uit gewone gepensioneerden, coiffeurs en Parkinsonpatiënten ". Ik mag Didden wel.
Ik mocht de Eerste Dag van 'Uitgelezen' openen met het halve treurlied 'Lucky hat', dat op het nieuwe album 'Destination bigger tree' zal prijken. De avond ervoor performde ik met mijn uitstekende band in Club Terminus alsof mijn leven er van af hing. Een eerlijk concert met opvallend veel rocknummers en enkele welgekomen rustpunten.
Maar goed, die zaterdag spotte ik dus B.V.'s als Dominique Deruddere, Josse De Pauw (gastcurator van TAZ), Marie Vinck, Lieve Blancquaert en Nic Balthazar. Ik vroeg die laatste welke film iedereen moét gezien hebben. " An inconvenient truth ", antwoordde hij enthousiast.
Enthousiastelingen kunnen op mijn respect rekenen, zolang dat enthousiasme niet vervalt in hysterie of euforie. Ik ben géén feestneus, ziet u. En hysterie doet me walgen, en doet me denken aan de volkstoeloop van Rock Werchter. Géén massafestivals voor mij. Theater Aan Zee daarentegen herenigt het volkse met de elite en alles wat daar tussen(in) hangt. Voor elk wat wils. " Oostende kan onmogelijk Oostende zijn zonder Theater Aan Zee ", hoorde ik Patrick Smagghe (4AD) zeggen, terwijl ik het koffiemeisje aan het ophitsen was. Nog B.V.'s gespot dan ?
Het interesseerde me niet meer. Ik had genoeg aan het koffiemeisje en mijn bakje troost. Troost was die zaterdag niet nodig. Ik voelde me kiplekker en verviel zowaar niet in zwaarmoedigheid of melancholie.
De ene dag is de andere niet, maar, en dat verzeker ik u, gezien mijn aangeboren Weltschmerz zal ik nog voldoende bakjes troost mogen drinken. De enige dertiger is de andere niet... (dv)
zondag 31 juli 2011
maandag 25 juli 2011
Theater Aan Zee 2011
Komende vrijdag 29 juli stelt Dandy Davy exclusief nieuw materiaal voor uit zijn tweede album,
Destination Bigger Tree , dat in het najaar verschijnt. Dit is in Club Terminus aan station in Oostende . Meer info/tickets www.theateraanzee.be
Destination Bigger Tree , dat in het najaar verschijnt. Dit is in Club Terminus aan station in Oostende . Meer info/tickets www.theateraanzee.be
Strijdlust
Onpasselijk. Diepbedroefd. Zo voelde ik mij vanochtend na een avondje Gentse Feesten.
Eén avondje ocharme, in de Faja Lobi alwaar ik een aardig muzikaal setje afwerkte voor hoop en
al tien man in het voorprogramma van twee rotgetalenteerde bluesknapen. Maar ik heb mij
vermaakt. De liederen van Rianto Delrue en Fernant Zeste smaakten bitterzoet.
Hoop, verlangen, gemis en een...meisje of twee, zo vat ik in mijn eigen bewoordingen de blues
samen. Ik ben slecht in samenvatten, maar ben een meester in het citeren. " Ze was niet gemaakt om gelukkig te zijn ", bloklettert De Morgen. Amy Winehouse, nu voorgoed lid van de
'Forever 27 Club' ruilde zaterdag het tijdelijke voor het eeuwige. Van wereldster naar Dirt in the ground.
Dirt in the ground ben ik nog niet, maar vanochtend voelde ik mij wel tachtig ! Sigaret in de linkermondhoek, een protesterende maag en een bang hartje...voor wat komen zou...
Een apocalyps ? Het einde van een beschaving ? De definitieve neergang van Dandy Davy ?
Ach, wat zou het... Strijden, makker, sprak ik vanmiddag tot mezelf en ik raapte wat moed bijeen. De storm in mijn zieke brein was wat gaan liggen en mijn maag herstelde zich.
Met Cadel Evans als oververdiende eindwinnaar dienen we afscheid te nemen van een vrij hoogstaande Tour de France. Ik mag Cadelleke wel ; hij ziet er niet uit, heeft een wat gedrongen positie op zijn stalen ros en is niet 's werelds meest charismatische medemens, maar ik mag hem.
Omwille van zijn strijdlust.
Ik ga misschien strijdend ten onder, I died a hundred times - ik zei het al -ik ben een meester in citeren, maar een gebrek aan strijdlust kan men mij niet verwijten.
Hopelijk denkt mijn neurologe daar ook zo over...
(dv)
Eén avondje ocharme, in de Faja Lobi alwaar ik een aardig muzikaal setje afwerkte voor hoop en
al tien man in het voorprogramma van twee rotgetalenteerde bluesknapen. Maar ik heb mij
vermaakt. De liederen van Rianto Delrue en Fernant Zeste smaakten bitterzoet.
Hoop, verlangen, gemis en een...meisje of twee, zo vat ik in mijn eigen bewoordingen de blues
samen. Ik ben slecht in samenvatten, maar ben een meester in het citeren. " Ze was niet gemaakt om gelukkig te zijn ", bloklettert De Morgen. Amy Winehouse, nu voorgoed lid van de
'Forever 27 Club' ruilde zaterdag het tijdelijke voor het eeuwige. Van wereldster naar Dirt in the ground.
Dirt in the ground ben ik nog niet, maar vanochtend voelde ik mij wel tachtig ! Sigaret in de linkermondhoek, een protesterende maag en een bang hartje...voor wat komen zou...
Een apocalyps ? Het einde van een beschaving ? De definitieve neergang van Dandy Davy ?
Ach, wat zou het... Strijden, makker, sprak ik vanmiddag tot mezelf en ik raapte wat moed bijeen. De storm in mijn zieke brein was wat gaan liggen en mijn maag herstelde zich.
Met Cadel Evans als oververdiende eindwinnaar dienen we afscheid te nemen van een vrij hoogstaande Tour de France. Ik mag Cadelleke wel ; hij ziet er niet uit, heeft een wat gedrongen positie op zijn stalen ros en is niet 's werelds meest charismatische medemens, maar ik mag hem.
Omwille van zijn strijdlust.
Ik ga misschien strijdend ten onder, I died a hundred times - ik zei het al -ik ben een meester in citeren, maar een gebrek aan strijdlust kan men mij niet verwijten.
Hopelijk denkt mijn neurologe daar ook zo over...
(dv)
zondag 24 juli 2011
woensdag 20 juli 2011
Eenvoud
De walking contradiction die ik ben - ruwe bolster, blanke pit -
filantroop/misantroop - en het naderen van het einde van de wereld in 2012,
daar zou ik een verhandeling over kunnen schrijven, maar ik zal dat niet doen.
Ik hou immers van eenvoud mits wat extra poëzie zoals de Tour.
" Stervende zwanen ", oordeelt Wuyts Michel over de gelosten in
een of andere bergetappe.
" Ze sterven, tot aan de dood ", nogmaals het VRT-heerschap dat naast
co-commentator José De Cauwer zich bedient van barok taalgebruik.
Te nemen of te laten.
Eenvoud... Of hoe een vrouw in de uitstekende documentaire 'Bedankt en merci'
over oude volkscafés in de Westhoek en hun cafébazen en hun klanten, berustend
sprak : " En zo gaat de tijd voorbij " .
Een briljant stukje weemoedige televisie dat in schril contrast staat met het karikaturale
van zedenkomedie 'FC de Kampioenen' of met de banaliteit van misdaadserie 'Witse'.
Het flauwe '1000 zonnen', het zomerdoorslagje van het altijd schitterende 'Man bijt hond', is
voer voor de prullenmand
En zo gaat de tijd voorbij...
Ondanks de kwakkelzomer ontstaan er op terrasjes als vanouds vele praatjes, liefst
praatjes van eenvoudige makelij
Waar mensen samentroepen, ben ik er bij...
(dv)
filantroop/misantroop - en het naderen van het einde van de wereld in 2012,
daar zou ik een verhandeling over kunnen schrijven, maar ik zal dat niet doen.
Ik hou immers van eenvoud mits wat extra poëzie zoals de Tour.
" Stervende zwanen ", oordeelt Wuyts Michel over de gelosten in
een of andere bergetappe.
" Ze sterven, tot aan de dood ", nogmaals het VRT-heerschap dat naast
co-commentator José De Cauwer zich bedient van barok taalgebruik.
Te nemen of te laten.
Eenvoud... Of hoe een vrouw in de uitstekende documentaire 'Bedankt en merci'
over oude volkscafés in de Westhoek en hun cafébazen en hun klanten, berustend
sprak : " En zo gaat de tijd voorbij " .
Een briljant stukje weemoedige televisie dat in schril contrast staat met het karikaturale
van zedenkomedie 'FC de Kampioenen' of met de banaliteit van misdaadserie 'Witse'.
Het flauwe '1000 zonnen', het zomerdoorslagje van het altijd schitterende 'Man bijt hond', is
voer voor de prullenmand
En zo gaat de tijd voorbij...
Ondanks de kwakkelzomer ontstaan er op terrasjes als vanouds vele praatjes, liefst
praatjes van eenvoudige makelij
Waar mensen samentroepen, ben ik er bij...
(dv)
maandag 18 juli 2011
Morgen in Humo : Tussen Hemel en Hel met...
Alex Agnew :
" Facebook is heel angstaanjagend. Het internet is begonnen als een platform om informatie en kennis uit te wisselen, maar de laatste jaren is het een bastion van domheid en zelfverheerlijking geworden. Steeds meer mensen gebruiken het alleen maar als forum om zichzelf belangrijk te doen lijken en om er hun nietsbetekenende meninkjes te kunnen verkondigen. Het ergste is dat daar nog rekening mee wordt gehouden ook. "
" Facebook is heel angstaanjagend. Het internet is begonnen als een platform om informatie en kennis uit te wisselen, maar de laatste jaren is het een bastion van domheid en zelfverheerlijking geworden. Steeds meer mensen gebruiken het alleen maar als forum om zichzelf belangrijk te doen lijken en om er hun nietsbetekenende meninkjes te kunnen verkondigen. Het ergste is dat daar nog rekening mee wordt gehouden ook. "
zaterdag 16 juli 2011
vrijdag 15 juli 2011
woensdag 13 juli 2011
dinsdag 12 juli 2011
maandag 11 juli 2011
CACTUSFESTIVAL 2011
" Jullie zijn allemaal mooi " , zo groette publieksopwarmer van dienst
Nic Balthazar ons op de 30ste editie van het festival in het prachtige Minnewaterpark
van Brugge, het Venetië van het Noorden.
Zijn verwelkoming deed mijn wankelend zelfbeeld wat opkrikken...
Alweder artiesten van divers pluimage zouden het talrijk opgekomen publiek entertainen
dat het een lieve lust was...
KATE NASH **1/2
Opende samen met haar all-girls-band de set met een verrassend en rommelig punknummer.
Veelbelovende intrede, helaas kon ze de belofte niet helemaal waarmaken.
Haar songs zijn best wel puntig, en ze zingt als een kind dat een driftbui heeft, maar we misten
toch wat diepgang.
Kate is allerminst een no-brainer - ze had het in een preekje over de homofobische medemens en uitte haar kritiek - maar het ontbrak haar aan wat extra angeltjes.
Ze sloot een wisselvallige set af met het uitstekende en welbekende 'Foundations' .
MARK LANEGAN & ISOBEL CAMPBELL ***1/2
Hij : zanger van Gutter Twins, Soulsavers, gastvocalist bij Queens of the Stone Age, diepe grom...
Zij : tekstschrijver, speelde bij Belle & Sebastian, mooie deerne...
Beiden : een enigma ?
Wat het ook zij, al vroeg op dag 1 ontspond zich hét hoogtepunt van het festival.
De liedjeskeuze kan betwist worden - de setlist bestond vooral uit hun recentste worp 'Hawk' - maar het was gewoonweg genieten. Sublieme voortkabbelende, lijzige countryliedjes over hartepijn zoals 'You won't let me down again', 'Come undone' en 'The circus is leaving town'
( " And let your hair hang loose/Kick off your satine shoes/Throw back the hided down/Farewell to the Friday's clown " ) kregen we voorgeschoteld en ze gingen als zoete broodjes binnen.
Zagen we Lanegan daar tot driemaal toe glimlachen naar Isobel ?
Uit-ste-kend concert !!!
KEZIAH JONES ***
Afro-funk-rock die er 's middags lekker in ging.
Bleek een frisse verschijning te zijn in de duistere wereld van uw dienaar.
Eindigde de set met een uiterst fraaie cover van Hendrix'/Dylans klassieker 'All along the watchtower '.
JANELLE MONAE *
Tijd voor een plaspauze en toch gaven we negroïden een kans. Helaas. De geforceerd gezelligheid
van retro-soul, nu-soul, nu-motown (???) was geen spek voor ons bek.
Toch nog 1 ster voor een puike cover van Jackson 5's ' I want you back'.
COLD WAR KIDS ***
Op hun laatste album hebben ze hun soulvolle nummers ingeruild voor ietwat stereotiepere roots-/indierock, ja, zelfs stadionrock, en toch verveelde het concert geen seconde.
De kids brachten een uurtje zompige indie met als hoogtepunten toch 'Hang me up to dry', 'We used to vacation', het geniale 'Hospital beds' ( " We got no chance of recovery, sharing hospital joy and misery " ) en ' Old Saint John' uit hun debuutplaat.
TRIGGERFINGER *** (1/2)
Retestrak. Dreigend. Rock'n'roll diep verankerd in fifties-/sixtiesblues.
Een fenomenaal lang uitgesponnen versie van 'All this dancin' around', met 'Is it' ('Is it my shirt, is it my shoes, is it my love for the blues') een rocksong dat dagenlang in je hoofd blijkt rondspoken en 'On my knees', de onverwoestbare klassieker uit hun beginperiode.
Het publiek werd er ongemeen wild van en gelijk hadden ze. Dit optreden zal nog lang in ons geheugen gegrift staan.
Toch een kanttekening : waar bleven ' Let it ride' en 'Lost love in love', toch twee Afrekeningsprijsbeesten die live zeker gingen ontploffen.
(dv)
Nic Balthazar ons op de 30ste editie van het festival in het prachtige Minnewaterpark
van Brugge, het Venetië van het Noorden.
Zijn verwelkoming deed mijn wankelend zelfbeeld wat opkrikken...
Alweder artiesten van divers pluimage zouden het talrijk opgekomen publiek entertainen
dat het een lieve lust was...
KATE NASH **1/2
Opende samen met haar all-girls-band de set met een verrassend en rommelig punknummer.
Veelbelovende intrede, helaas kon ze de belofte niet helemaal waarmaken.
Haar songs zijn best wel puntig, en ze zingt als een kind dat een driftbui heeft, maar we misten
toch wat diepgang.
Kate is allerminst een no-brainer - ze had het in een preekje over de homofobische medemens en uitte haar kritiek - maar het ontbrak haar aan wat extra angeltjes.
Ze sloot een wisselvallige set af met het uitstekende en welbekende 'Foundations' .
MARK LANEGAN & ISOBEL CAMPBELL ***1/2
Hij : zanger van Gutter Twins, Soulsavers, gastvocalist bij Queens of the Stone Age, diepe grom...
Zij : tekstschrijver, speelde bij Belle & Sebastian, mooie deerne...
Beiden : een enigma ?
Wat het ook zij, al vroeg op dag 1 ontspond zich hét hoogtepunt van het festival.
De liedjeskeuze kan betwist worden - de setlist bestond vooral uit hun recentste worp 'Hawk' - maar het was gewoonweg genieten. Sublieme voortkabbelende, lijzige countryliedjes over hartepijn zoals 'You won't let me down again', 'Come undone' en 'The circus is leaving town'
( " And let your hair hang loose/Kick off your satine shoes/Throw back the hided down/Farewell to the Friday's clown " ) kregen we voorgeschoteld en ze gingen als zoete broodjes binnen.
Zagen we Lanegan daar tot driemaal toe glimlachen naar Isobel ?
Uit-ste-kend concert !!!
KEZIAH JONES ***
Afro-funk-rock die er 's middags lekker in ging.
Bleek een frisse verschijning te zijn in de duistere wereld van uw dienaar.
Eindigde de set met een uiterst fraaie cover van Hendrix'/Dylans klassieker 'All along the watchtower '.
JANELLE MONAE *
Tijd voor een plaspauze en toch gaven we negroïden een kans. Helaas. De geforceerd gezelligheid
van retro-soul, nu-soul, nu-motown (???) was geen spek voor ons bek.
Toch nog 1 ster voor een puike cover van Jackson 5's ' I want you back'.
COLD WAR KIDS ***
Op hun laatste album hebben ze hun soulvolle nummers ingeruild voor ietwat stereotiepere roots-/indierock, ja, zelfs stadionrock, en toch verveelde het concert geen seconde.
De kids brachten een uurtje zompige indie met als hoogtepunten toch 'Hang me up to dry', 'We used to vacation', het geniale 'Hospital beds' ( " We got no chance of recovery, sharing hospital joy and misery " ) en ' Old Saint John' uit hun debuutplaat.
TRIGGERFINGER *** (1/2)
Retestrak. Dreigend. Rock'n'roll diep verankerd in fifties-/sixtiesblues.
Een fenomenaal lang uitgesponnen versie van 'All this dancin' around', met 'Is it' ('Is it my shirt, is it my shoes, is it my love for the blues') een rocksong dat dagenlang in je hoofd blijkt rondspoken en 'On my knees', de onverwoestbare klassieker uit hun beginperiode.
Het publiek werd er ongemeen wild van en gelijk hadden ze. Dit optreden zal nog lang in ons geheugen gegrift staan.
Toch een kanttekening : waar bleven ' Let it ride' en 'Lost love in love', toch twee Afrekeningsprijsbeesten die live zeker gingen ontploffen.
(dv)
woensdag 6 juli 2011
dinsdag 5 juli 2011
maandag 4 juli 2011
Pijn/Herstel
Zomerdepressies.
Ik heb er al enkele achter de rug. Maar ik klaag niet.
Het beest is niet onoverwinnelijk maar loert iedere dag om de hoek.
Als ik geluk heb, laat het me enkele etmalen met rust, doch (al te) vaak
slaat het genadeloos hard toe. Het grijpt zich bij mijn keel, en geeft me
een welgemikte stomp in mijn maag die - nu blijkt - de achillespees van mijn
corpus is.
Ik ben singer/songwriter. Bij tijd en wijle schrijf ik het geestelijk lijden
van mij af. Ik bereik er totnogtoe een klein publiek mee. Niet erg. Daar
lig ik niet bepaald wakker van.
Wat mij echter wel de slaap verhindert, is de vraag welke betekenis ik zou
moeten geven aan Het Leven.
Ach, ik heb gewoonweg al een tijdlang niet meer gefilosofeerd in de kroeg.
Nu het rookverbod van toepassing is, wordt het er alleszins niet gezelliger op.
Kijk, ik ben in drie dingen goed : roken, koffie drinken en filosoferen. Met de
kroeg als ultieme locatie/speeltuin. En ik ben graag de protagonist in die tuin,
slurpend en lurkend.
Vandaag ging ik op bezoek in een café dat mij dierbaar is.
Geen zin in koffie met sigaretten. Wél goesting in wat gemijmer, gefilosofeer maar
ik vond geen gesprekspartner.
Al na een kwartier verliet ik het pand. Zichtbaar gepijnigd. You can't always get
what you want.
Conclusie : wat je ook doet, hoe authentiek je intenties ook zijn, altijd is er wat pijn
mee gemoeid.
Morgen blijf ik thuis op zoek naar herstel...
Ik heb er al enkele achter de rug. Maar ik klaag niet.
Het beest is niet onoverwinnelijk maar loert iedere dag om de hoek.
Als ik geluk heb, laat het me enkele etmalen met rust, doch (al te) vaak
slaat het genadeloos hard toe. Het grijpt zich bij mijn keel, en geeft me
een welgemikte stomp in mijn maag die - nu blijkt - de achillespees van mijn
corpus is.
Ik ben singer/songwriter. Bij tijd en wijle schrijf ik het geestelijk lijden
van mij af. Ik bereik er totnogtoe een klein publiek mee. Niet erg. Daar
lig ik niet bepaald wakker van.
Wat mij echter wel de slaap verhindert, is de vraag welke betekenis ik zou
moeten geven aan Het Leven.
Ach, ik heb gewoonweg al een tijdlang niet meer gefilosofeerd in de kroeg.
Nu het rookverbod van toepassing is, wordt het er alleszins niet gezelliger op.
Kijk, ik ben in drie dingen goed : roken, koffie drinken en filosoferen. Met de
kroeg als ultieme locatie/speeltuin. En ik ben graag de protagonist in die tuin,
slurpend en lurkend.
Vandaag ging ik op bezoek in een café dat mij dierbaar is.
Geen zin in koffie met sigaretten. Wél goesting in wat gemijmer, gefilosofeer maar
ik vond geen gesprekspartner.
Al na een kwartier verliet ik het pand. Zichtbaar gepijnigd. You can't always get
what you want.
Conclusie : wat je ook doet, hoe authentiek je intenties ook zijn, altijd is er wat pijn
mee gemoeid.
Morgen blijf ik thuis op zoek naar herstel...
zondag 3 juli 2011
Flarden tijdloze 1000
Het is weer zover. Uw dienaar heeft van begin dit jaar tot eind juni onafgebroken
duizend (!) onweerstaanbare songs geselecteerd voor zijn Tijdloze.
De komende weken/maanden krijgt u flarden Tijdloze nummers in uw maag gesplitst,
zomaar... omdat DD dat graag doet.
We steken van wal met nummer 1000 :
Bulletproof van La Roux
Met de start van de Tour, de zomerfestivals en zoveel meer is eveneens
Dandy's persoonlijke lijst uit de startblokken geschoten.
En néé, 'Child in time' staat er NIET in...
duizend (!) onweerstaanbare songs geselecteerd voor zijn Tijdloze.
De komende weken/maanden krijgt u flarden Tijdloze nummers in uw maag gesplitst,
zomaar... omdat DD dat graag doet.
We steken van wal met nummer 1000 :
Bulletproof van La Roux
Met de start van de Tour, de zomerfestivals en zoveel meer is eveneens
Dandy's persoonlijke lijst uit de startblokken geschoten.
En néé, 'Child in time' staat er NIET in...
zaterdag 2 juli 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)