Eenvoud

De walking contradiction die ik ben - ruwe bolster, blanke pit -
filantroop/misantroop - en het naderen van het einde van de wereld in 2012,
daar zou ik een verhandeling over kunnen schrijven, maar ik zal dat niet doen.

Ik hou immers van eenvoud mits wat extra poëzie zoals de Tour.
" Stervende zwanen ", oordeelt Wuyts Michel over de gelosten in
een of andere bergetappe.
" Ze sterven, tot aan de dood ", nogmaals het VRT-heerschap dat naast
co-commentator José De Cauwer zich bedient van barok taalgebruik.
Te nemen of te laten.

Eenvoud... Of hoe een vrouw in de uitstekende documentaire 'Bedankt en merci'
over oude volkscafés in de Westhoek en hun cafébazen en hun klanten, berustend
sprak : " En zo gaat de tijd voorbij " .
Een briljant stukje weemoedige televisie dat in schril contrast staat met het karikaturale
van zedenkomedie 'FC de Kampioenen' of met de banaliteit van misdaadserie 'Witse'.

Het flauwe '1000 zonnen', het zomerdoorslagje van het altijd schitterende 'Man bijt hond', is
voer voor de prullenmand

En zo gaat de tijd voorbij...

Ondanks de kwakkelzomer ontstaan er op terrasjes als vanouds vele praatjes, liefst
praatjes van eenvoudige makelij
Waar mensen samentroepen, ben ik er bij...

(dv)