zaterdag 6 oktober 2012

CD-REVIEW




ADVENTURELAND - LITTLE TROUBLE KIDS ***





Fijne collega's, Eline Adam en Thomas Werbrouck van Little Trouble Kids, voorheen

Boston Tea Party. Méér dan fijne collega's... Ik was dan ook verbaasd dat het koppel niet

doorstootte naar de finale van Westtalent, waar ikzelf finalist werd.



Maar kijk : vijf jaar later zijn ze er al een half jaar met hun tweede album, 'Adventureland' -

ik kom altijd zes maanden nà de release. En met een recensie zowaar. Niet met één of ander

weemoedig prozastukje waar ik meer kaas van gegeten heb, vind ik.



Ik vind ook : je moet ten alle tijde je collega's steunen en als het bovenop nog eens fijne

mensen zijn, en dat zijn Eline en Thomas, moet je hen een hart onder de riem steken.

Nu, succes hébben ze al. Ze speelden in maart een mini-tournee in het voorprogramma van

dEUS én traden voor de Undertones ( met het Überklassieke 'Teenage kicks' – wéér hoog

in mijn volgende Top 1000 Aller Tijden ) op in Engeland.



En wat vind ik nu van 'Adventureland' die in het fijne weekblad Humo geprezen werd door

de immer innemende Katia Vlerick ?

Wel, de band is gegroeid. Leverde hun debuut al vergelijkingen op met The Kills en Sonic

Youth, dan vind ik dat ze hier méér een eigen smoel hebben en dat is altijd lovenswaardig.



Het zit meteen goed met opener 'Left right left'. Het wat aan de White Stripes' verwante

' I think I smell a rat' schiet stoer uit de startblokken en de plezierrit 'Adventureland' kan

beginnen. Niet dat ik inhoudelijk enkel fun waarneem – de Kids zijn volwassener geworden

en dat hoor je.

Met het rauwe 'Public appearance is everything' en het trashy 'Let's get together' bereiken

Eline en Thomas hoogtepunten maar het is het verrassend ingetogen en melodieuze 'Drun-

ken eyeball' dat naar mijn mening hét paradepaardje van de plaat blijkt te zijn.

Agesloten wordt er met het punky 'Sacred bone' ( “ We're just people heading for a sequel “ )

en 'Kids in amusement parks'.



Slotconclusie : ruwe, vrij gevarieerde en hier en daar licht anarchistisch tweede album

van Little Trouble Kids die ten huize Dandy fel gesmaakt wordt.



(dv)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten