Hier en daar wordt gefluisterd dat er sleet zit op nu-folkie Adam Green's formule.
Zij dwalen. Behalve het geneuzel op 'Bathing birds' is zijne Moldy Peach weer in topvorm.
Oké, de Lou Reed-fixatie is overduidelijk en hij kan het niet laten de lolbroek uit te hangen, maar Adam weet alweer de essentie van de perfecte popsong te benaderen.
Dit jaar zal het dan ook moeilijk zijn om betere popsongs dan 'Buddy Bradley' en 'Cigarette burns forever' te serveren.
Ook tekstueel zit heer wederom snor. Green mag zich een van de scherpzinnigste singer/songwriters van zijn generatie noemen. Op zijn 28ste (!) heeft hij met zijn zes soloalbums al een indrukwekkend oeuvre bij elkaar geschreven. Respect ! (dv)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten