In de herfst ligt de onschuld geborgen. Studenten en studentinnekes die een vers pak aantrekken om straks te schitteren op de schoolbanken, op de dansvloer en in hun o' zo gerieflijke studio.
Nieuwe horizonten verkennen, alternatieve wegen bewandelen, hun vers gekapte haartooi laten bewonderen, revoluties ontketenen... Het heeft allemaal iets onschuldigs, iets ondeugends.
Hoort er ook bij : de weerbarstige puberteit van zich af schudden als betrof het vuiligheid inclusief de acné en de slechte adem. Want herademen in Gent, Brussel, Leuven, Antwerpen of Kortrijk betekent ook ver-ademing. De eerste joint, de eerste bedpartner, het gestoei, geflirt, gefladder, geflaneer en zoveel méér.
In de herfst ligt ook de schoonheid geborgen. De schoonheid van excessen, liefde, seks en de zelfgefabriceerde stoofpot. Met wat schroom en een zekere gêne maar àltijd op moeders wijze.
Niks is schoner dan in de lente van je leven de herfst van je leven te beleven.
Ikzelf ben in mijn nopjes. Heb een klare kijk op de wereld door een herfstbril met de soms wat roestige montuur, maar altijd helder. En natuurlijk heb ik die blosjes op mijn wangen waarvan elk
vrouwmens geil van wordt.
(dv)
maandag 24 september 2012
donderdag 6 september 2012
TIENERDROOM
Wat was mijn ultieme droom als tiener ? Dat vroeg ik me die dag af toen ik alweder de bus op moest met die verrekte schoolkinderen. Ik wou, zo dacht ik, profvoetballer worden. Geen idee naar wie ik het meest opkeek indertijd, maar de wat schokschouderende en vliegensvlugge Josip Weber beviel mij wel. Hij leek een geseling voor de tegenstand die naar adem moest happen toen Josip zijn duivels ontbond.
Ik heb altijd een zwak gehad voor de wat minder knappe mensen met een karakteristieke kop, zo ook voor Weber.
Ik heb mij 18 jaar lang het lelijke eendje van de klas gevoeld. Ik had acné, een beugel, was wat magertjes, droeg een joekel van een bril en had natuurlijk die ellendige roste kop die vaak op hoongelach werd getrakteerd. Ze waren niet mals voor me, mijn medeleerlingen. Als verweermiddel maakte ik gebruik van mijn gevoel voor humor die in de klas van '95 vrij legendarisch was. Ik imiteerde met succes typetjes als Kamiel Spiessens en Jimmy B. Ook het typetje Bart Peeters had ik vrijwel onmiddellijk onder de knie. De tics, het stotteren had ik van nature. Ze onderstreepten mijn onzekerheid. Maar eens op het podium werd die bliksemsnel omgetoverd tot een performance grand cru.
Ook op het voetbalveld toonde ik af en toe mijn kunsten en bleef dromen van een grote sportcarrière.
Toen ik echter vaker dan me lief was op de reservenbank belandde, stortte mijn wereld gedeeltelijk in. Wég tienerdroom.
Ging ik dan later de kost verdienen als imitator ... ? Als schoenlapper ? Landbouwer ? Salesmanager ? Ik had geen flauw idee, maar wég was de voetbalcarrière...
Toen, die dag op de bus, dat tientallen tienerdromen tegen mij aanschurkten, besefte ik : ik moet jongeren opleiden tot het entertainen der mensen. Met mijn 17 jaar ervaring moet me dat wel lukken. Tot ik besefte dat ik zélf nog voor vuurwerk kon zorgen in de wereld van het entertainment. Misschien wél met Het Geschreven Woord. Niet enkel voor intellectuelen maar ook voor Het Volk.
U ziet, dit wordt het najaar van eenvoudig maar teder volksproza dat mensen van divers pluimage zal doen terugdenken aan hun wàre tienerdroom.
(dv)
Ik heb altijd een zwak gehad voor de wat minder knappe mensen met een karakteristieke kop, zo ook voor Weber.
Ik heb mij 18 jaar lang het lelijke eendje van de klas gevoeld. Ik had acné, een beugel, was wat magertjes, droeg een joekel van een bril en had natuurlijk die ellendige roste kop die vaak op hoongelach werd getrakteerd. Ze waren niet mals voor me, mijn medeleerlingen. Als verweermiddel maakte ik gebruik van mijn gevoel voor humor die in de klas van '95 vrij legendarisch was. Ik imiteerde met succes typetjes als Kamiel Spiessens en Jimmy B. Ook het typetje Bart Peeters had ik vrijwel onmiddellijk onder de knie. De tics, het stotteren had ik van nature. Ze onderstreepten mijn onzekerheid. Maar eens op het podium werd die bliksemsnel omgetoverd tot een performance grand cru.
Ook op het voetbalveld toonde ik af en toe mijn kunsten en bleef dromen van een grote sportcarrière.
Toen ik echter vaker dan me lief was op de reservenbank belandde, stortte mijn wereld gedeeltelijk in. Wég tienerdroom.
Ging ik dan later de kost verdienen als imitator ... ? Als schoenlapper ? Landbouwer ? Salesmanager ? Ik had geen flauw idee, maar wég was de voetbalcarrière...
Toen, die dag op de bus, dat tientallen tienerdromen tegen mij aanschurkten, besefte ik : ik moet jongeren opleiden tot het entertainen der mensen. Met mijn 17 jaar ervaring moet me dat wel lukken. Tot ik besefte dat ik zélf nog voor vuurwerk kon zorgen in de wereld van het entertainment. Misschien wél met Het Geschreven Woord. Niet enkel voor intellectuelen maar ook voor Het Volk.
U ziet, dit wordt het najaar van eenvoudig maar teder volksproza dat mensen van divers pluimage zal doen terugdenken aan hun wàre tienerdroom.
(dv)
donderdag 19 juli 2012
Tryout/Breakout
Wie dacht - die Dandy houdt zich tijdens de vakantie enkel bezig met het slaafs volgen van een overigens weer weinig opwindende Tour - heeft het goed mis. DD beweegt zich als vanouds voort als
een kitten die een sterke dynamiek aan de dag legt. Die dag, dag 1 van de Gentse Feesten leek een wel erg dynamisch dagje te worden. Een verkwikkende babbel met een vriendin was een mooi voorafje op het eigenlijke doel van de dag : een select publiek overtuigen van de vetzakkerij die schrijver Louis Paul Boon vorige eeuw tentoonspreidde in vele van zijn geprezen romans. Onder de noemer 'Boonanza' mocht ik naast Didi de Paris en Steven Gabriëls een tryoutje ten beste geven.
Het werd uiteindelijk een geslaagde breakout van een eerbetoon aan Boontje, die naast tetten -en billenman vooral een zwaar getroubleerde man was.
Wie 'Eros en de eenzame man', zijn postuum verschenen roman in '80, poogt te lezen, zal een beeld krijgen van een diep gefrustreerd en op veel seks belust figuur dat bovenal de vleesgeworden eenzaamheid was, verhangen aan zijn bovenmatige interesse voor schone jonge deernes met mooie rondingen.
Zou hij, de tedere anarchist, genoten hebben van de voorstelling ? Geen flauw benul.
DD, mezelve, pikte op intense maar vrij chaotische wijze in op zijn 'monsterding', die vleespaal tussen de benen. Vervolgens bracht punkdichter Didi de Paris op onnavolgbare wijze euhm... punkpoëzie die ik wel kon smaken. Afsluiten deed Comedy Casino Cup - glorie Steven Gabriëls in stijl. Sterke anekdotiek, begenadigd verteller en bovendien de sympathiekste 43-jarige Antwerpenaar die mag kennen. Een topdagje heet dat dan.
Wat mij verder die dag van gedachten te binnenschoot, vertel ik later wel aan mijn psychotherapeute Linde die niet van Boon houdt. De teef.
Wat de zomer nog brengt, weet ik niet zo zeker, maar ik geef u - omdat ik u graag zie - alvast deze wijsheid mee : " De hoogste vreugde is in het hier en nu te bereiken " . De Gentse Feesten zijn hier en nu, al betwijfel ik dat aldaar de hoogste vreugde te rapen valt. Mits wat Boonanarchie bent u evenwel al goed op weg...
(dv)
een kitten die een sterke dynamiek aan de dag legt. Die dag, dag 1 van de Gentse Feesten leek een wel erg dynamisch dagje te worden. Een verkwikkende babbel met een vriendin was een mooi voorafje op het eigenlijke doel van de dag : een select publiek overtuigen van de vetzakkerij die schrijver Louis Paul Boon vorige eeuw tentoonspreidde in vele van zijn geprezen romans. Onder de noemer 'Boonanza' mocht ik naast Didi de Paris en Steven Gabriëls een tryoutje ten beste geven.
Het werd uiteindelijk een geslaagde breakout van een eerbetoon aan Boontje, die naast tetten -en billenman vooral een zwaar getroubleerde man was.
Wie 'Eros en de eenzame man', zijn postuum verschenen roman in '80, poogt te lezen, zal een beeld krijgen van een diep gefrustreerd en op veel seks belust figuur dat bovenal de vleesgeworden eenzaamheid was, verhangen aan zijn bovenmatige interesse voor schone jonge deernes met mooie rondingen.
Zou hij, de tedere anarchist, genoten hebben van de voorstelling ? Geen flauw benul.
DD, mezelve, pikte op intense maar vrij chaotische wijze in op zijn 'monsterding', die vleespaal tussen de benen. Vervolgens bracht punkdichter Didi de Paris op onnavolgbare wijze euhm... punkpoëzie die ik wel kon smaken. Afsluiten deed Comedy Casino Cup - glorie Steven Gabriëls in stijl. Sterke anekdotiek, begenadigd verteller en bovendien de sympathiekste 43-jarige Antwerpenaar die mag kennen. Een topdagje heet dat dan.
Wat mij verder die dag van gedachten te binnenschoot, vertel ik later wel aan mijn psychotherapeute Linde die niet van Boon houdt. De teef.
Wat de zomer nog brengt, weet ik niet zo zeker, maar ik geef u - omdat ik u graag zie - alvast deze wijsheid mee : " De hoogste vreugde is in het hier en nu te bereiken " . De Gentse Feesten zijn hier en nu, al betwijfel ik dat aldaar de hoogste vreugde te rapen valt. Mits wat Boonanarchie bent u evenwel al goed op weg...
(dv)
maandag 4 juni 2012
NESSE, NILYA EN FIE
Nesse en Nilya willen vrienden worden op Zoosk, het zoveelste sociale medium op het net. Ik krijg er het schijt van. Nochtans : mensen van diverse pluimage : ik aanvaard allen.
Nilya is een Brusselse, lees ik en ze rookt. Dat komt goed uit : ik rook ook en wens dat mijn toekomstig liefje een rookster is. Ow, wat hou ik toch van roken. Eigenlijk rook ik de hele dag door...het liefst op mijn terrasje in een wijk in Houthulst, een fijn dorpje in de Westhoek.
Nesse is afkomstig uit Oostende, mijn favoriete West-Vlaamse kuststad alwaar ik menig vrouwmens heb geëntertaind.. Nesse is 169 cm groot en heeft blonde lokken. Met deze informatie start ik een luie pinkstermaandag. Wat is het alweer lang geleden dat ik een meisje gekust heb in real life. In dromenland heb ik een legioen juffers gezoend. De zoete dromen die ik droom zijn van goudwaarde in mijn eerder banale bestaan. Het banale heb ik te danken aan het gebrek aan avontuur dat ik aan de dag leg. Het bestaan is mij overkomen, maar ik moet dringend aan de haal met wat nieuw vrouwmateriaal.
Die Nesse en Nilya bijvoorbeeld. Namen die goed bekken, twee rooksters en beiden afkomstig uit twee van de meest boeiende steden van het land.
Ook Fie vanop Relatieplanet wil mij beter leren kennen. Ik heb er toch wat schrik voor. Ik stel voor dat
Nesse, Nilya en Fie op dezelfde dag, plaats en hetzelfde tijdstip met mij afspreken. Drie vliegen in één klap. Weg met het banale bestaan en een kersvers avontuur tegemoet. Mezelve omringd door Nesse, Nilya en Fie. Zoosk meets Relatieplanet. Oostende meets Brussel meets Kruishoutem. Een spannend schouwspel tussen ravissant vrouwmateriaal en de Opperdandy, de vleesgeworden melancholie die zijn leven terug naar een hoger niveau wil tillen.
Drie uur later krijg ik van de drie meiden antwoord op de vraag of ze het zagen zitten om met twee onbekende medevrouwmensen en ik de hort op te gaan. Unaniem zijn ze het er over eens : geen date met dandy en twee andere vrouwen...
Na deze ontgoocheling besluit ik om wat op mijn bed te liggen. Ik zet StuBru op en de frêle Elke de Mey aka Love Like Birds bezingt het 'Heavy heart'. Kon er maar iemand van het vrouwelijke geslacht mijn hart lichter maken, vederlicht graag zodat ik terug als die kwieke jongen van weleer door het leven zou huppelen. Nesse, Nilya en Fie zullen daar alvast niet verantwoordelijk voor zijn. Zucht...
(dv)
Nilya is een Brusselse, lees ik en ze rookt. Dat komt goed uit : ik rook ook en wens dat mijn toekomstig liefje een rookster is. Ow, wat hou ik toch van roken. Eigenlijk rook ik de hele dag door...het liefst op mijn terrasje in een wijk in Houthulst, een fijn dorpje in de Westhoek.
Nesse is afkomstig uit Oostende, mijn favoriete West-Vlaamse kuststad alwaar ik menig vrouwmens heb geëntertaind.. Nesse is 169 cm groot en heeft blonde lokken. Met deze informatie start ik een luie pinkstermaandag. Wat is het alweer lang geleden dat ik een meisje gekust heb in real life. In dromenland heb ik een legioen juffers gezoend. De zoete dromen die ik droom zijn van goudwaarde in mijn eerder banale bestaan. Het banale heb ik te danken aan het gebrek aan avontuur dat ik aan de dag leg. Het bestaan is mij overkomen, maar ik moet dringend aan de haal met wat nieuw vrouwmateriaal.
Die Nesse en Nilya bijvoorbeeld. Namen die goed bekken, twee rooksters en beiden afkomstig uit twee van de meest boeiende steden van het land.
Ook Fie vanop Relatieplanet wil mij beter leren kennen. Ik heb er toch wat schrik voor. Ik stel voor dat
Nesse, Nilya en Fie op dezelfde dag, plaats en hetzelfde tijdstip met mij afspreken. Drie vliegen in één klap. Weg met het banale bestaan en een kersvers avontuur tegemoet. Mezelve omringd door Nesse, Nilya en Fie. Zoosk meets Relatieplanet. Oostende meets Brussel meets Kruishoutem. Een spannend schouwspel tussen ravissant vrouwmateriaal en de Opperdandy, de vleesgeworden melancholie die zijn leven terug naar een hoger niveau wil tillen.
Drie uur later krijg ik van de drie meiden antwoord op de vraag of ze het zagen zitten om met twee onbekende medevrouwmensen en ik de hort op te gaan. Unaniem zijn ze het er over eens : geen date met dandy en twee andere vrouwen...
Na deze ontgoocheling besluit ik om wat op mijn bed te liggen. Ik zet StuBru op en de frêle Elke de Mey aka Love Like Birds bezingt het 'Heavy heart'. Kon er maar iemand van het vrouwelijke geslacht mijn hart lichter maken, vederlicht graag zodat ik terug als die kwieke jongen van weleer door het leven zou huppelen. Nesse, Nilya en Fie zullen daar alvast niet verantwoordelijk voor zijn. Zucht...
(dv)
zaterdag 12 mei 2012
Wowee Zowee
Dat ik het leven niet begrijp, mag duidelijk zijn, maar ik heb wél verstand van mooie titels voor een nieuw album, getuige daarvan de prachtige titel voor mijn tweede full-cd 'Destination Bigger Tree'. Geen flauw idee wat het betekent, maar intrigerend is-ie wel. Het betekent waarschijnlijk geen hol, en dat is net het leuke er aan.
Mijn favoriet plaat aller tijden is 'Wowee Zowee' van de indierockers van Pavement, een miskend meesterwerk vol geinige - waar is de tijd dat ik het woord geinig nog gebruikte ? - en droefgeestige liederen, maar wat betekent in godsnaam 'Wowee Zowee' ? Het lijkt me een uitroep tijdens of net na een
hoogtepunt, een climax van iets zoals het klaarkomen tijdens een vrijpartij.
'Wooooooooooooo-weeeeeeeeeeee Zoooooooooo-weeeeeeeeeeeeee ' !!!
Nu ja, vergeef mij mijn verbeelding die zoals gewoonlijk haar gelijke niet kent.
Dus die dag zette ik wat mogelijke titels op papier voor mijn derde album. Ik dacht hard na. Het zou evengoed een Nederlandstalig album kunnen worden, 'Dandy Davy en de vier biggetjes' lag binnen de
mogelijkheden. Ook 'Nonkel is ziek vandaag' leek mij uiterst geschikt. Ik ben nonkel van drie fijne
jongmensen die mij na aan het hart liggen.
Gesteld dat ik mijn derde album toch in de Engelstalige sfeer zou uitbrengen, waren volgende titels mogelijk : 'Last night I dreamt about a werewolf and that werewolf was you', 'King of the Lo-fi-poppa-po-doola-doola-ding' en 'Your humble sucker/motherfucker' .
Nu, wat de titel van mijn derde meesterwerk ook moge worden : ik maal er niet om. Au fond kan het mij
allemaal geen hol schelen. En dat is, lijkt mij, een ideale geestesingesteldheid. Als je niks meer verwacht, het je allemaal niks meer kan schelen, kan er je nog een fijne tijd tegemoet komen. Hopen, duimen maar en aftellen naar Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart, de enige dag van de 365 dat het fijne gehucht Houthulst in de kijker staat met zijn imposante Jaarmarkt en kermis. Ik geloof dat ik nu al 'Woooooooooooo-weeeeeeeeeeee Zoooooooooo-weeeeeeeeeeee' aan het roepen ben...
(dv)
Mijn favoriet plaat aller tijden is 'Wowee Zowee' van de indierockers van Pavement, een miskend meesterwerk vol geinige - waar is de tijd dat ik het woord geinig nog gebruikte ? - en droefgeestige liederen, maar wat betekent in godsnaam 'Wowee Zowee' ? Het lijkt me een uitroep tijdens of net na een
hoogtepunt, een climax van iets zoals het klaarkomen tijdens een vrijpartij.
'Wooooooooooooo-weeeeeeeeeeee Zoooooooooo-weeeeeeeeeeeeee ' !!!
Nu ja, vergeef mij mijn verbeelding die zoals gewoonlijk haar gelijke niet kent.
Dus die dag zette ik wat mogelijke titels op papier voor mijn derde album. Ik dacht hard na. Het zou evengoed een Nederlandstalig album kunnen worden, 'Dandy Davy en de vier biggetjes' lag binnen de
mogelijkheden. Ook 'Nonkel is ziek vandaag' leek mij uiterst geschikt. Ik ben nonkel van drie fijne
jongmensen die mij na aan het hart liggen.
Gesteld dat ik mijn derde album toch in de Engelstalige sfeer zou uitbrengen, waren volgende titels mogelijk : 'Last night I dreamt about a werewolf and that werewolf was you', 'King of the Lo-fi-poppa-po-doola-doola-ding' en 'Your humble sucker/motherfucker' .
Nu, wat de titel van mijn derde meesterwerk ook moge worden : ik maal er niet om. Au fond kan het mij
allemaal geen hol schelen. En dat is, lijkt mij, een ideale geestesingesteldheid. Als je niks meer verwacht, het je allemaal niks meer kan schelen, kan er je nog een fijne tijd tegemoet komen. Hopen, duimen maar en aftellen naar Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart, de enige dag van de 365 dat het fijne gehucht Houthulst in de kijker staat met zijn imposante Jaarmarkt en kermis. Ik geloof dat ik nu al 'Woooooooooooo-weeeeeeeeeeee Zoooooooooo-weeeeeeeeeeee' aan het roepen ben...
(dv)
maandag 7 mei 2012
dinsdag 24 april 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)