Vadsig

" Jij fladdert maar rond, als een overgelukkige vlinder "
" En jij ? Jij doet niks met je leven ! Je moddert maar wat aan... "
Ik verliet met slaande deuren het kabinet van mijn psychotherapeute Linde en huilde zachtjes.
Wàs het zo dat ik mijn kansen zomaar verkwanselde ? Mijn kansen op geluk, liefde en hoop ?

Ach, wat zou het ? Ik doe immers wat ik wil. Niemand, niemand moet mij vertellen wat ik moet doen om het geluk te vinden. En ja, ik modder soms wat aan, maar dat is mijn levensstijl...

Ik staakte mijn gedachtenstroom en zocht naar een plekje waar ik ongestoord de Humo kon lezen. Bestemming gevonden. Ik stak een sigaret op en begon te mijmeren...

Het was al een tijdje geleden dat ik in de armen van een lief vrouwmens belandde. Het was evenzeer al een hele tijd geleden dat ik een publiek nog kon inpakken met mijn charmant en oprecht entertainment. Ach, entertainment... Ik entertain iedereen. Mijn twee katten, mijn moeder, mijn lieve vrienden en vriendinnen... Ik ben zelfs in staat om een hele afdeling vol dementerende bejaarden te entertainen. Wat zeg ik ? Ik zou de doden terug laten opstaan uit hun graf vanwege mijn ijzersterk entertainment.

Tijdens mijn Gentse jaren entertainde ik werkelijk menig medestudent. Baldadigheden waren mij niet vreemd. Ook satire, neodadaïsme, kolder en wel heel erg van de pot gerukte humor waren onderdelen van mijn performances.
Niks daarvan op mijn beruchte deelname aan editie 1 van Canvas' 'Comedy Casino Cup'.
Lusteloos, als een slappe vod trachtte ik een lach te ontlokken uit het fijne publiek. En er wérd
gelachen ! Het waren geen lachsalvo's, ik bezorgde geen enkele toeschouwer buikkrampen van het lachen. Het was de lach van de gêne, van de ongemakkelijkheid. Doch, ik was in dat najaar van 2006 een schim van mezelf. Ik was out. Vatbaar voor een burn-out. Mijn act rockte niet en ik ging geleidelijk de dieperik in. DD : de man die ooit op zijn jury in de Beeldende Kunsten een banaan in zijn gat stak, parlés automatiques uit zijn mouw schudde, zijn bebloede zakdoek tentoonstelde op een expositie... Hij was traag en oud geworden. Stokoud. Bijna hersendood. Comateus...

Nu, vijf jaar later staat er een ontgiftingskuur op het programma. Dit is dag 3 van de kuur. Ik voel me vrij goed, het fantastische 'Maggie May' van Rod Stewart staat op. De 'Madammen' op Radio 2 zijn weer best ok. Net als deze tekst. En toch...toch ontbreekt er iets...
Het vuur en de passie zijn wat afgezwakt, maar er is hoop, ... er zijn hopen hoop. De hyperkinetische DD zit nog in mij, maar evengoed is er de algehele vadsigheid.
DD : soms sneller dan zijn schaduw, soms vadsiger dan zijn traagheid.

(dv)

Tijdloze 1000

369 - Baggy trousers
Madness

Altijd De Dood

Mijn beste momenten heb ik vaak aan één of ander station, bij voorkeur dat van Brugge alwaar
ik me vorige zaterdag bevond, omstreeks 18u.56. Ik stond aan de in-en uitgang van het station.
Ontsnapte niet aan mijn aandacht slash gezichtsveld : een gothic-girl !

Binnen de minuut was ik er van overtuigd dat dit jeugdig meisje mijn volgende gesprekspartner
zou zijn. Zo geschiedde... We praatten honderduit. Over kunst, Gunter Lamoot, Villabota en de
dingen des levens. Opmerkelijk : ze had dezelfde initialen als ik : DD.
Even opmerkelijk : we leken elkaar te kennen uit een vorig leven. Ik noemde haar Koningin Van
De Nacht . Zij toverde een ietwat originelere bijnaam voor mij uit haar gothic-hoed : Herfst-Venetiaans-Blonde-God.

Na tien minuten praatjes hielden we ermee op. Zij had sociale verplichtingen in Gent, ik en mijn
ravissante vriendin gingen naar de Rauwe Kloten van Gunter Lamoot.
Buikkrampen van het lachen, gieren en ei zo na brullen.
DD is klaar voor de intrede van de herfst waar diepe weemoed en lichte vrolijkheid elkaar ont-
moeten.

De Dood, Altijd De Dood die me probeert klein te krijgen tijdens dit prachtige seizoen, is voor de
31ste keer op rij Privé-Vijand nummer 1 .
Ik zal Hem groeten en zelfs de hand schudden. Met de Dood spot je niet... Laat staan dat je Hem
onderspuugt. Ook al ben je Herfst-Venetiaans-Blonde-God...

(dd)

De Sprekende Ezels

Maandag 7 november in de Hotsy Totsy (Gent) onder meer
Dandy Davy vanaf 20u.30 voor het eerst als poëet/columnist
U zijt welgekomen !

Rauwe Kloten

Weergaloze meligheid, fabuleuze nonsens en intense vetzakkerij in zijn beste voorstelling tot nu toe : Gunter Lamoot's voorlopige hoogtepunt, 'Rauwe kloten'. Mis het niet ! Meer info : www.gunterlamoot.be

Tijdloze 1000 :

408 - Rotterdam
The Beautiful South

413 - Take a heart
The Sorrows

CREATIEF-ACHTIG

Onlangs sprak Dorothéé tot me : " je bent zo creatief-achtig ".
Ik vond het een aandoenlijk compliment. Een half verliefde blik richting mijn kanis.
Het kan erger. Het kan véél erger...
Zoals die keer toen ik met mijn puberale kop vol zorgen tegen een paal liep. En toch...
De passanten lachten hartelijk. Ik had niet het gevoel dat ze leedvermaak hadden met mijn
'accidentje'. Het was eerder een hartverwarmende ontvangst van een verwarde tiener die zijn debuut in het standup-comedycircuit nog moest maken.
Een aantal jaren later was het zover. Le Bal Infernal, Gent. Nu tien jaar geleden.
Een niet geringe opkomst en héél wat verontwaardigde blikken. Ik entertainde een kwartier lang een mooi en jong publiek dat anno 2001 een dergelijk visueel grappenfestijn nog niet eerder had beleefd. Ik was toen Kurt Met Peren, van Dandy Davy was nog geen sprake. Ik had mijn
assistente Snorry Gustaffsson genoemd. Hier en daar kwamen mensen niet meer bij van het lachten. Anderen vonden er niks aan...
" Neo-dadaïstische onzin " , zo omschreef het toen veelbelovende Neveneffect Lieven Scheire mijn act.
Tien jaar later bevind ik me vaak te Houthulst, 'het startpunt van de Westhoek', zoals ik het on-
ooglijke dorpje wel eens noem.
Vanavond staat een feelgoodprogramma op, terwijl de herfstkou zegeviert.
'Bouwen aan het geluk' , heet het ding.
Feelgoodtelevisie. Ik word er moedeloos van. Ik vind het niet creatief-achtig.

(dv)