De Vos en de Draak

Het was Vos die me wat geld leende. Ik wou hem bedanken, maar hij reageerde nauwelijks. Vos is een doodbrave ziel met een indrukwekkend gevoel voor humor. Als Vos brult, keelt, is melancholie nooit veraf. Sterker nog : melancholie is nog nooit zo dichtbij geweest.
Toen ik het geld kreeg om te overnachten in jeugdherberg De Draeck te Gent was ik wat mistroostig. Waarom heeft zo'n sjieke tiep als ik nooit geld op zak ? Tekenen, schrijven, folkmelodieën bedenken, al wat je wil, maar ik verdien er geen rooie cent mee. Ach, weet je wat het is ? Ik zal het u zeggen : het is kwart voor zeven in de morgen en ik ben klaarwakker. Een dag in Gent staat mij te wachten. Ontmoeting met boeiende aspirant-artiesten, klaar om de wereld te veroveren.
Ik héb reeds de wereld veroverd, in mijn dromen althans, want wie niet droomt, is verloren. Wie niet in sprookjes gelooft, heeft het 'vlaggen'.
Vos was enthousiast over de band, Manhog geheten, die in Trefpunt aantrad. Ik sprak de zanger van dit nog onbekende groepje eventjes en we hadden het over ene Mark Linkous (het Sparklehorsegenie) die volgende maand 3 jaar geleden van ons is heengegaan. Depressies : dat was het codewoord. Ik stelde mij wat aan door die goeie jongen te vertellen dat ikzelf twee depressies heb ondergaan. Die jongen had enkel goesting in wat rust en een stevige pint en ik mij maar uitsloven om wat van mijn gedeprimeerd verleden te vertellen. Aansteller, denk ik nu. Toen ik mijn hoofd draaide, viel mijn oog op de zus van 'mijn' Koffiequeen die ik op Theater Aan Zee had leren kennen. Ze is illustratrice, ze had het gemaakt. Ik denk dat ik in haar ogen verzoop. Vos was reeds huiswaarts om zijn stevige zoon Bruno op een halfdronken slaapliedje te trakteren. Vos mag ik wel, hij, enkel hij heeft mij dat geld geschonken om in jeugdherberg De Draeck te kunnen overnachten.
Omstreeks 7u. staak ik het schrijven en weet : een boeiende dag staat mij te wachten. Het ontbijt wordt onvergetelijk, mijn wandelpassen richting centrum Gent (pot)sierlijk en de ontvangst thuis hartelijk. Ik zei het al : ik geloof in sprookjes en ben niet van plan dit nog om te keren. Ook al levert het mij wat hoofdpijn en desillusie op. Van mij te veel aan te stellen en te verzuipen in de ogen van die illustratrice...

(dv)