Recensie concert Pavement

Van luchtig ( 'Cut your hair') naar ronduit vervaarlijk trashy ( 'Unfair' en 'Conduit for sale' ). Van experimenteel ( 'The Hexx', 'Stop breathin' ' en 'Fight this generation' ) naar rechtoe-rechtaan-rock ( 'Stereo' en 'Summer babe' ). PAVEMENT kan het allemaal en bewees gisterenavond in een volle AB dat het niet voor niets een legendarische cultband was én is. Het concert rockte als een tiet maar was nooit gratuit of banaal. Wat ook de verdienste van de band is, is dat ze evenzeer ontvankelijk zijn voor wat trager werk als 'Here' en het uit hét meesterwerk 'Wowee Zowee' ontleende countrynummer 'Father to a sister of thought'. PAVEMENT was zonder concurrentie de compleetste indieband van de jaren negentig. Duizenden groepen, verspreid over de hele wereld, zijn schatplichtig aan het zo typerende lofi-rockgeluid van Malkmus en co. Maar ook PAVEMENT zelve haalde de mosterd uit indiebands van een vorige generatie als Sonic Youth, Dinosaur Jr. en The Fall. Geen enkel nummer viel gisteren door de mand. En ze speelden er 27 (!) . Deze band weet immers hoe het een song moet aanpakken en aankleden en heeft met Malkmus, de eeuwige slacker, een frontman in huis die met zijn lijzige stem, cryptische teksten en dodelijk efficiënt gitaarspel een publiek kan begeesteren. 1 klein minpunt : PAVEMENT heeft slechts twee nummers uit hun laatste, fel ondergewaardeerde album 'Terror twilight' (1999) gespeeld, maar geen haan die er naar kraaide gisterenavond. Wéreldconcert van een wéreldgroep ! (dv)